بهترین نژاد اسب در ایران (نژادهای مختلف آن)
بهترین نژاد اسب در ایران چیست؟ بررسی کامل آن
آیا میدانید بهترین نژاد اسب در ایران کدام است؟ اسبهای ایرانی از جنبههای مختلفی نظیر نژاد، اصالت و زیبایی، ویژگیهای منحصربهفردی دارند. نژادهای مختلف اسب در ایران از آمیزشهای طبیعی و مصنوعی به وجود آمدهاند.
در گذشته، ایران دسترسی محدودی به خرید اسبهای خارجی داشت و به همین دلیل، ایرانیان ناگزیر شدند تا با توجه به شرایط آبوهوایی مختلف، به پرورش اسب در مناطق مختلف کشور بپردازند.
این امر موجب شد که ایران به یکی از مراکز برجسته پرورش اسب در جهان تبدیل شود. در ایران نژادهای اسب بسیاری پرورش پیدا میکنند و کشور ما مشهورترین اسبهای قدیمی جهان را در خود جای داده است.
نژادهای مختلف اسبهای ایرانی
نژادهای مختلف اسب در ایران هر یک با توجه به تاریخچه و ویژگیهای خاص خود نامگذاری شدهاند. در ادامه با انواع و بهترین نژاد اسب در ایران شما را آشنا خواهیم کرد.
اسب کردی
در واقع اسبهای کردی بهخاطر ظاهر زیبا و جذابشان شناخته میشوند. اجداد این نژاد به نام نسایی معروف هستند که به جلگههایی اشاره دارد که این اسبها در آنها پرورش یافتهاند.
اسبهای کردی به تغذیه کم و استقامت بالا مشهورند و در نواحی سرد و کوهستانی برای عبور از مسیرهای دشوار و انجام عملیات امداد و نجات، بهجای وسایل نقلیه دیگر استفاده میشوند. نژاد اسب کردی بهعنوان یکی از نژادهای باارزش و اصیل ایرانی، در سطح جهانی نیز شناخته شده است.
اسب خزر
به نامهای اسبچه خزر و اسب کاسپین نیز شناخته میشود، با قدمتی بیش از ۳۰۰۰ سال، یکی از قدیمیترین نژادهای اسب در جهان است.
کارشناسان تاریخنگار، این نژاد را به دوران ماقبل تاریخ نسبت میدهند و ادعا میکنند که استخوانهای اجداد آنها در کنار حیوانات منقرض شدهای؛ مانند دایناسورها پیدا شده است. حتی نژاد اسب عرب با قدمت خود نیز به نژاد اسب خزر مرتبط میشود.
این اسب در تاریخ ایران نیز نقش پررنگی داشته است، بهگونهای که پادشاهانی همچون داریوش و کوروش هخامنشی از آنها برای شکار با ارابه استفاده میکردند.
مدتها گمان میشد که این نژاد منقرض شده است، اما مشخص شد که در منطقه خزر و بهویژه در شهر آمل، تعدادی از این اسبها هنوز هم پرورش مییابند.
اسب عرب
این اسب بهعنوان اسب اصیل نیز شناخته میشود، در زمره نژادهای سبک اسب در جهان قرار دارد و به منطقه خاورمیانه تعلق دارد.
نامگذاری این اسب به اسب عرب به دلیل وسعت سابق کشور ایران و شامل بودن کشورهای عربی کنونی در خاک ایران است. این اسبها را میتوان بهراحتی از روی شکل سر و دم بلندشان شناسایی کرد.
اسبهای عرب در گذشته توسط بازرگانان یا به دلیل جنگ به نقاط مختلف جهان معرفی شدند. به دلیل سرعت، فرمانپذیری و قدرت تحمل بالای این اسبها، آنها با نژادهای دیگر آمیزش مییابند تا این ویژگیها به نسلهای جدید منتقل شود. دیگر ویژگیهای بارز اسب عرب شامل هوش سرشار، حساسیت، زیرکی و خونگرمی است.
اسب قرهباغ
یکی از نژادهای باستانی ایران اسب قرهباغ است. از نظر ویژگیهای ظاهری و ژنتیکی نسبت به سایر اسبهای ایرانی وضعیت بهتری دارد.
بااینحال، این نژاد تاکنون به طور رسمی در سطح جهانی ثبت نشده است. این اسبها در مناطق کوهستانی زندگی میکنند و دارای جثهای متوسط با عضلاتی مناسب برای زندگی در شرایط کوهستانی هستند. اسبهای قرهباغ در فعالیتهای ورزشی مانند چوگان، کالسکهرانی و همچنین برای آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان استفاده میشوند.
اسب تالشی
بهخاطر مقاومت بالایی که اسب تالشی از خود نشان میدهد، در مسیرهای سراشیبی و دشوار مورداستفاده قرار میگیرد. مردم تالش از این اسبها برای انجام کارهای روزمره خود استفاده میکنند.
جالب است بدانید که در فصولی از سال که نیازی به این اسبها نیست و فضایی برای نگهداری و تمرین آنها وجود ندارد، مردم این اسبها را در شالیزارها آزاد میکنند. متأسفانه، تعدادی از این اسبها به دلیل تصادف در این فصول جان خود را از دست میدهند.
اسب بلوچ یا سیستانی
همانطور که از نامش پیداست، در منطقه سیستان و بلوچستان زندگی میکند. بااینحال، به دلیل سهلانگاریها و مشکلات مختلف، در حال حاضر در معرض انقراض قرار دارد و تنها تعداد کمی از آنها در مرزهای سیستان و بلوچستان باقی ماندهاند.
بر خلاف سایر نژادهای اسب ایرانی، اسبهای سیستانی دارای خونسردی خاصی هستند و با عضلات قوی، وزن سنگین و طبیعت آرام و صبور خود شناخته میشوند. این اسبها برای کارهایی مانند بارکشی و در مراسمهای محلی سیستان و بلوچستان مورداستفاده قرار میگیرند.
اسب دره شوری
یکی از زیباترین و با اصالتترین نژادهای ایرانی اسبهای دره شوری هستند. طبق اسناد تاریخی، اولینبار عشایر و اقوام بیابانگرد این اسبها را اهلی کردهاند.
این اسبها نتیجه آمیزش طبیعی و مصنوعی اسبهای فلات ایران هستند و بهخاطر دم بلند و زیبای خود مشهور هستند. اسبهای دره شوری به دلیل زیبایی و ویژگیهای برجستهشان، محبوب سوارکاران هستند.
اسب ایرانی ترکمن
یکی از نژادهای محبوب و باارزش در تاریخ کشور ایران اسب ایرانی ترکمن است و پادشاهانی چون داریوش هخامنشی از علاقهمندان به این نژاد بودهاند. نژادهای اسب ترکمن بهطورکلی در سه گروه دستهبندی شدهاند:
نژاد یموت
نام طایفهای از کوچنشینان ترکمن است که در مناطق شمالی ایران و ترکمنستان زندگی میکنند. این نژاد از اسبهای ترکمن به دلیل نیاز به قدرت و استقامت در عبور از مناطق دشوار، به آمیزش با اسبهای عرب و اسبهای فلات ایران پرداختهاند.
ازاینرو، ویژگیهای خاصی از اسب عرب در نژاد یموت مشاهده میشود. اسبهای یموت بهطورکلی در دو تیره یمر علی و گتمن دستهبندی میشوند.
نژاد آخال تکه
اسبهای آخال تکه در گذشته که بخشی از خاک ایران محسوب میشده، در روستای آخال در دل کویر به وجود آمدهاند. این نژاد، به دلیل ریشههای تاریخی در ایران، اصالتاً ایرانی هستند. اسبهای آخال تکه در حال حاضر علاوه بر ایران، در روسیه و ترکمنستان نیز پرورش مییابند.
نژاد چناران
اسبهای نژاد چناران نتیجه آمیزش بین اسبهای سیلمی عرب و اسبهای مادیان آخال تکه هستند. ویژگیهای خاص نژاد چناران عبارت است از:
- سازگاری بالا
- شباهت به اسبهای عربی
- شهرت در سوارکاری
- دیر بالغ شدن
- عمر مفید بیشتر