بیماری لایم در سگ چیست؟ انواع روش‌های درمانی آن

یکی از بیماری‌های منتقله از طریق کنه‌ها در سگ‌ها بیماری لایم است. بیماری لایم در سگ می‌تواند مشکلات جدی برای سلامت آن‌ها ایجاد کند.

این بیماری که توسط باکتری Borrelia burgdorferi ایجاد می‌شود، از طریق گزش کنه‌های آلوده منتقل شده و در صورت عدم درمان، می‌تواند بر سیستم‌های مختلف بدن سگ تأثیر بگذارد.

عامل بیماری لایم و نحوه انتقال

باکتری Borrelia burgdorferi عامل اصلی بیماری لایم است که از طریق گزش کنه‌های آلوده، به‌ویژه کنه‌های سیاه‌پا Ixodes scapularis و Ixodes pacificus، به سگ‌ها منتقل می‌شود.

این کنه‌ها معمولاً در مناطق جنگلی و علفزارهای مرطوب پیدا می‌شوند. هنگامی که کنه آلوده روی بدن سگ قرار می‌گیرد و به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت از خون آن تغذیه می‌کند، باکتری‌ها وارد جریان خون سگ شده و به بافت‌های مختلف بدن گسترش می‌یابند.

علائم بیماری لایم در سگ‌

این علائم ممکن است از چند هفته تا چند ماه پس از گزش کنه ظاهر شوند. برخی از سگ‌ها ممکن است هیچ علامتی نشان ندهند، اما در مواردی که بیماری پیشرفت کند، علائم زیر مشاهده می‌شود:

• لنگش و درد مفاصل: التهاب مفاصل از رایج‌ترین علائم است و سگ ممکن است دچار لنگش دوره‌ای شود که از یک پابه‌پای دیگر منتقل می‌شود.
• تب و بی‌حالی: سگ‌های مبتلا اغلب دچار تب خفیف تا متوسط شده و کم‌انرژی به نظر می‌رسند.
• تورم غدد لنفاوی: در برخی موارد، غدد لنفاوی نزدیک به محل گزش کنه متورم می‌شوند.
• مشکلات کلیوی: در موارد شدید، بیماری لایم می‌تواند باعث ایجاد مشکلات کلیوی شود که علائم آن شامل استفراغ، اسهال، تشنگی بیش از حد و افزایش ادرار است.
• بی‌اشتهایی و کاهش وزن: سگ ممکن است تمایل خود را به غذا از دست بدهد. همین موضوع می‌تواند منجر به کاهش وزن شود.
• مشکلات عصبی: در برخی موارد نادر، سگ‌های مبتلا ممکن است علائمی مانند ضعف، تشنج یا تغییرات رفتاری نشان دهند.

تشخیص بیماری لایم در سگ

می‌توان گفت تشخیص بر اساس ترکیبی از علائم بالینی، سابقه گزش کنه و آزمایش‌های خون انجام می‌شود. آزمایش‌های رایج برای تشخیص این بیماری عبارت‌اند از آزمایش:

• آنتی‌بادی: آزمایش‌های سرولوژیکی مانند ELISA برای بررسی حضور آنتی‌بادی‌های Borrelia burgdorferi در خون سگ انجام می‌شود.
• C6 Peptide: این آزمایش، حضور آنتی‌بادی‌های خاصی را که به عفونت فعال اشاره دارند، تشخیص می‌دهد.
• واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز PCR: برای شناسایی DNA باکتری در نمونه‌های خون یا مایع مفصلی استفاده می‌شود.
• مایع مفصلی: در سگ‌هایی که دچار التهاب شدید مفاصل هستند، تجزیه‌وتحلیل مایع مفصلی می‌تواند به تشخیص کمک کند.

روش‌های درمان

درمان بیماری لایم در سگ معمولاً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و درمان‌های حمایتی است. داروهای رایج مانند داکسی‌سایکلین و آموکسی‌سیلین به مدت ۲۱ تا ۳۰ روز تجویز می‌شوند. در برخی موارد شدید، دوره درمان ممکن است طولانی‌تر شود.

برای کاهش درد و التهاب مفاصل، از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) استفاده می‌شود. همچنین در مواردی که بیماری کلیوی ایجاد شده باشد، ممکن است نیاز به مایع درمانی و رژیم غذایی خاص برای کاهش بار کلیه‌ها باشد.

پیشگیری از بیماری لایم

در واقع پیشگیری بهترین راه برای محافظت از سگ‌ها در برابر این بیماری است. روش‌های مؤثر برای پیشگیری شامل:

• استفاده از داروهای ضد کنه: محصولات ضد کنه مانند قلاده‌های مخصوص، اسپری‌ها و محلول‌های موضعی می‌توانند از گزش کنه جلوگیری کنند.
• بررسی منظم بدن سگ: پس از هر پیاده‌روی در مناطق مستعد کنه، بدن سگ را به‌دقت بررسی کرده و هر کنه‌ای را فوراً بردارید.
• حفظ محیط زندگی: کوتاه نگه‌داشتن چمن و حذف برگ‌های ریخته‌شده در حیاط می‌تواند تعداد کنه‌ها را کاهش دهد.
• واکسیناسیون: برخی از واکسن‌ها برای پیشگیری از بیماری لایم در سگ‌ها موجود هستند که توصیه می‌شود برای سگ‌هایی که در مناطق پرخطر زندگی می‌کنند، استفاده شود.