علائم مشکلات دندانی در اسب (نحوه تشخیص آن)
علائم مشکلات دندانی در اسب: چگونه تشخیص بدهیم؟
آیا هیچ اطلاعی از مشکلات دندانی اسب دارید؟ اسب‌ها در طول عمر خود می‌توانند مشکلات دندانی مختلفی را تجربه کنند که بر توانایی آن‌ها در جویدن و هضم غذا تأثیر می‌گذارد.
مسائل دندانی می‌توانند بر سلامت، وضعیت، رفتار و عملکرد اسب شما تأثیر بگذارند. به همین دلیل مهم است که دندان‌های اسب خود را به طور منظم توسط یک دامپزشک با تجربه بررسی نمایید.
علائم مشکلات دندانی در اسب
بسیاری از اسب‌ها علائمی از مشکلات دندانی ندارند. بااین‌حال، دندان‌های شکسته یا نامنظم ممکن است باعث از دست دادن اشتها یا کاهش وزن شوند. سایر علائم مشکلات دندانی اسب ممکن است شامل:
- مشکل در خوردن غذا
- رها کردن خوراک
- بی‌میلی به آب
- نگه‌داشتن سر به یک طرف
- آب دهان بیش از حد
- مخاط خونی در دهان
- بوی بد دهان
- تکان دادن سر
- مقاومت در برابر تمرین
- ترشحات بینی
- تنفس بدبو
- کاهش وزن
- تورم صورت
- ذرات خوراک بزرگ یا هضم نشده در کود
- عملکرد ضعیف
پوسیدگی و عفونت گسترده دندان ممکن است منجر به عفونت سینوس و ترشح گاه‌به‌گاه از یک سوراخ بینی شود. عفونت همچنین ممکن است باعث تورم صورت یا فک شوند. اگرچه هر اسبی می‌تواند مشکلات دندانی را تجربه کند، اما اسب‌های مسن‌تر بیشتر مستعد ابتلا به این‌گونه مشکلات هستند.
مشکلات رشدی دندان
با رشد و تکامل اسب‌های جوان، مشکلاتی مانند اورجت و آندرجت ممکن است ایجاد شود. اورجت، جایی که دندان‌های بالایی بیش از حد معمول بر روی دندان‌های پایین بیرون زده‌اند.
در واقع این مشکل شایع‌ترین نقص مادرزادی دهان است. می‌تواند در اثر قرار گرفتن در معرض سموم وقتی که مادیان باردار بوده باشد. حتی ممکن است یک ویژگی ارثی باشد.
آندرجت در اسب‌ها کمتر است. در این حالت دندان‌های پایینی بیشتر از دندان‌های بالایی بیرون می‌زنند. بااین‌حال، هم اورجت و هم آندرجت می‌تواند منجر به مشکلاتی در جویدن غذا شوند.
دندان‌های اضافی
شرایطی است که به نام پلیودنتیا نیز شناخته می‌شود. این مشکل می‌تواند شامل دو ردیف دندان‌های ثنایا یا دندان‌های اضافی گونه باشد.
سایر ناهنجاری‌های رشدی شامل دندان‌های گونه بالایی بوده که بیشتر از دندان‌های گونه پایین رشد می‌کنند. این مشکل می‌تواند باعث رشد بیش از حد برخی از دندان‌ها و ایجاد بیماری پریودنتال در فضاهای غیرطبیعی بین دندان‌ها شود.
ریختن دندان شیری
می‌توان گفت این مشکل می‌تواند دهان اسب جوان را تحریک کند. در این حالت دندان‌های شیری شل، جابه‌جا یا می‌شکنند. در این میان حیوان در جویدن مشکل پیدا می‌کند.
کلاهک‌های دندانی
به وضعیتی گفته می‌شود که دندان‌های شیری به دندان‌های دائمی چسبیده باقی می‌مانند. آن‌ها می‌توانند بسیار تیز باشند. ممکن است گونه یا زبان را بریده یا در غذا خوردن اختلال ایجاد کنند. کلاهک‌های دندان باید برداشته شوند.
رویش غیرطبیعی دندان‌های دائمی
این مشکل معمولاً در اثر ضربه به‌صورت یا فک ایجاد می‌شود. در چنین مواردی، جوانه دندان دائمی ممکن است در اثر شکستگی یا احتمالاً فرایند ترمیم آسیب ببیند.
تأخیر در رویش یا نهفتگی دندان‌های گونه یکی از دلایل التهاب استخوان و پوسیدگی دندان است. دندان‌های دائمی نیز به دلیل ازدحام بیش از حد دندان‌ها می‌توانند در یک مکان غیرطبیعی رشد کنند.
پوسیدگی دندان
درست مانند انسان‌ها، اسب‌ها نیز می‌توانند پوسیدگی یا حفره‌های دندانی داشته باشند. پوسیدگی به تخریب بافت دندان توسط باکتری‌های موجود در دهان اشاره دارد.
باکتری‌های دهان اسیدهایی تولید می‌کنند که مینای دندان‌ها را فرسوده می‌کند. در نتیجه باعث کاهش مواد معدنی و افزایش ساییدگی دندان‌ها می‌شوند. دو نوع اصلی پوسیدگی در اسب‌ها شامل پوسیدگی:
محیطی: در طرفین دندان‌های گونه ایجاد می‌شود. پوسیدگی محیطی معمولاً مشکلات جدی ایجاد نمی‌کند، اما در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به شکستگی و بیماری پریودنتال شود.
اینفاندیبولار: پوسیدگی اینفوندیبولار در اینفوندیبولا یا سطح ساینده دندان‌های گونه فک بالا ایجاد می‌شود. اسب‌های مسن‌تر بیشتر تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند.
بیماری پریودنتال
این بیماری باعث التهاب ساختارهایی می‌شود که از دندان‌های اسب حمایت می‌کنند. از جمله لثه‌ها، رباط‌های پریودنتال و استخوانی که دندان روی آن قرار دارد.
محققان بر این باورند که این بیماری ناشی از اختلالات فیزیکی و مکانیکی رشد دندان، مشکلات رویش یا سایش است. دو شکل اصلی بیماری پریودنتال ژنژیویت و پریودنتیت است.
دیاستما (شکاف بین دندان‌ها)
فاصله بین دندان‌ها به‌عنوان دیاستما شناخته می‌شود. این شکاف‌ها اغلب بین دندان‌های گونه رخ می‌دهند. البته، گاهی اوقات ممکن است در دندان‌های ثنایا دیده شود. دیاستمات می‌تواند مادرزادی بوده یا به دلایل دیگری رخ دهد.
دو نوع دیاستمات وجود دارد که شامل باز و دریچه‌ای است. دیاستمای باز دارای عرض یکسان در بالا و پایین است، درحالی‌که دیاستمای نوع دریچه دارای یک دهانه باریک در بالا و یک شکاف بزرگ‌تر در سطح لثه است.
دیاستم باز اجازه می‌دهد تا مواد خوراکی بدون رشد بیش از حد باکتری یا بیماری پریودنتال فیلتر شوند. از طرف دیگر دیاستم دریچه‌ای مواد خوراک را جمع‌آوری می‌کند و منجر به بیماری پریودنتال می‌شود.
شکستگی دندان
یکی دیگر از مشکلات رایج دندانی در اسب‌ها وجود دندان‌های شکسته است. این مشکل در اسب‌های نر بیشتر از اسب‌های ماده رخ می‌دهد و ممکن است در اثر ضربه به دهان ایجاد شود.
شکستگی دندان‌های گونه نیز ممکن است بدون ضربه رخ دهد. این نوع شکستگی‌ها به نام شکستگی‌های ایدیوپاتیک دندان‌های گونه شناخته می‌شود. آن‌ها بیشتر روی دندان‌های گونه فک بالا تأثیر می‌گذارند. دندان‌های شکسته می‌توانند با غذا پر شوند و ممکن است باعث:
- درد دهان
- غش کردن
- کم‌اشتهایی
- گاز گرفتن
- تورم صورت
- تکان دادن سر
- ترشح یک طرف بینی
اختلالات سایش
رشد بیش از حد دندان می‌تواند ناشی از نامرتبی دندان‌ها، ردیف دندان‌های ناهموار و یا مشکلات مکانیکی در چرخه جویدن باشد. در صورت عدم درمان، این اختلالات می‌توانند بدتر شوند و منجر به اختلالات دندان گونه و یا بیماری پریودنتال گسترده شوند.
اختلال TMJ در اسب
متأسفانه، اختلال TMJ به دلیل شیوع کم، معمولاً تشخیص داده نمی‌شود. تشخیص قطعی TMJ را می‌توان با بیهوشی داخل سینوویال TMJ مبتلا متوجه شد. علائم مرتبط با TMJ در اسب عبارت‌اند از:
- کاهش دامنه حرکتی فک پایین
- جویدن به سمت سالم
- اتساع مفصل و تورم استخوان روی مفصل آسیب‌دیده
- آتروفی عضله فک در موارد مزمن
