آرام ﻛﻦ آﺷﻔﺘﮕﻰ ﻫﺎی ﻣﺮا آراﻣﺸﻢ
ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺪاﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ دارم ﭼﻪ دردی ﻣﻴﻜﺸﻢ
آرام ﻛﻦ اﻳﻦ ﺻﺒﺢ در ﺗﺎرﻳﻜﻰ ﺷﺐ ﻣﻮﻧﺪه را
اﻳﻦ آﻓﺘﺎب ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺎن ﺑﻰ ﺗﻮ در ﺗﺐ ﻣﺎﻧﺪه را
ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻰ و اﻳﻦ دردﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺧﺪاﻳﻰ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ
ﻏﻢ ﻫﺎی ﻏﺮﺑﺖ ادﻋﺎی آﺷﻨﺎﻳﻰ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﺨﺸﻰ ای ﺧﺪا ﻣﻦ از ﺗﻮ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮم
ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪم اﻣﺎ ﺧﻮدت دﻳﺪی ﭼﻪ آﻣﺪ ﺑﺮ ﺳﺮم
ﻗﺮار ﺑﻴﻘﺮارﻳﻢ ﺧﻮدت ﻛﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﻤﺎن
ﺑﻪ ﻫﺮﻛﻪ ﻣﻴﺴﭙﺎرﻳﻢ ﺧﻮدت ﻛﻨﺎر ﻣﻦ
ﺧﻮدت ﻛﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﻤﺎن
