ﺣﺎل دﻧﻴﺎی ﻣﻦ آﺷﻮب ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد
ﺗﺎ ﻛﻪ ﻃﻮﻓﺎن ﺑﻪ دﻟﻢ دادی و رﻓﺘﻰ آﺧﺮﻗﺒﻞ ﺗﻮ ﺷﻌﺮ ﻧﺒﻮد ﻋﺎﺷﻖ دﻳﻮاﻧﻪ ﻛﺠﺎ
ﻧﻪ دﻟﻰ دﻟﻬﺮه ای ﺧﺎﻃﺮه ای زﺟﺮ آورﺣﺎل دﻧﻴﺎی ﻣﻦ آﺷﻮب ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد
و دﻟﻢ دورﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎی ﺟﻬﺎن از اﺣﺴﺎسﺗﻮ ﭼﻪ ﻛﺮدی ﻛﻪ ﻫﻨﻮز از ﺗﻪ دل ﻏﻤﮕﻴﻨﻢ
ﺗﻮ ﭼﻪ ﻛﺮدی ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ
ﻣﻦ ﺑﻰ ﻗﺮار اﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎراﻧﻰ ام ﻛﺮد
ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪم ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻢ را ﻳﺎدم آوردﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻏﻤﻰ اﻣﺎ ﻛﺠﺎﻳﻰ
ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻣﻦ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻰ اﻣﺎ ﻛﺠﺎﻳﻰرﻓﺘﻨﺖ ﻛﺸﺖ ﻣﺮا ﺧﺎﻃﺮه ات ﻛﺸﺖ ﻣﺮا
ﻣﻦ ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻮس ﻧﺒﻮدن ﺗﻮ ﺳﻨﺠﺎق ﺷﺪم
ﺳﺮد و ﻣﺘﺮوﻛﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎی ﺟﻬﺎن اﺳﺖ دل ﻣﻦ
ﺟﺎی ﺧﺎﻟﻰ ﺗﻮ ﺷﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺧﻮدمﺣﺎل دﻧﻴﺎی ﻣﻦ اﺷﻮب ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد
ﺗﺎ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﻴﺰ رﺳﻴﺪ ﭘﻨﺠﺮه در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ
ﭘﺎی ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎ ﺑﺎز ﺷﺪه
آه از اﻳﻦ درد از اﻳﻦ ﻏﻢ از اﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﭘﻠﻴﺪﻣﻦ ﺑﻰ ﻗﺮار اﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎراﻧﻰ ام ﻛﺮد
ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪم ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻢ را ﻳﺎدم آوردﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻏﻤﻰ اﻣﺎ ﻛﺠﺎﻳﻰ
ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻣﻦ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻰ اﻣﺎ ﻛﺠﺎﻳﻰ
