ﻫﺮ ﭼﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ازت
ﺗﺼﻮﻳﺮ داره ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد
ﻳﮏ آن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﺮدﻣﺖ
ﻫﺮ ﭼﻰ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪاول ﻧﺪﻳﺪﻣﺖ اﻧﻘﺪ ﺣﺮف زدﻳﻢ
ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺷﺪم از ﺑﺲ ﺷﻨﻴﺪﻣﺖ
ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪی ﭘﺮﺳﻴﺪم ﻋﺎﺷﻘﻰ
ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻔﺘﻰ ﻣﻦ ﺗﺎزه دﻳﺪﻣﺖﮔﻔﺘﻰ ﺟﻬﺎن ﻳﻨﻰ ﻳﮏ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺟﻨﻮن ﺑﻴﻦ ﺗﻮ و ﺧﻮدم
ﻣﻦ ﺑﻐﺾ ﻛﺮدﻣﻮ ﻣﺒﻬﻮت ﻋﻤﻖ اﻳﻦ دﻧﻴﺎی ﺗﻮ ﺷﺪمﺗﻮ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﮕﻰ از ﻣﺮز ﺑﭽﮕﻰ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ رد ﺷﺪم
ﭘﻴﺸﻢ ﻧﺸﺴﺘﻰ ﻣﻦ راه رﻓﺘﻨﻮ ﺗﺎزه ﺑﻠﺪ ﺷﺪم
ﻫﺮ روز ﺗﺎزه ای ﻳﺎ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز درﮔﻴﺮ ﻋﺎدﺗﻪ
ﻛﺎری ﻧﻤﻴﻜﻨﻰ ﺟﺬاﺑﺘﺮ ﺷﺪن اﻧﻘﺪر راﺣﺘﻪﻫﺮ وﻗﺖ ﻣﺒﻬﻤﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻜﻮت ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻘﻄ ﺷﻨﻔﺖ
ﻫﺮ وﻗﺖ ﺳﺎﻛﺘﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺷﻌﺮ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺖ
