از ﺳﻜﻮت زﻳﺎد دﻳﮕﻪ ﺻﺪام در ﻧﻤﻴﺎد
ﺗﻮ ﺳﺮ ﺟﻨﮕﻰ ﻣﺤﺎﻟﻪ دﻟﺖ آراﻣﺶ ﺑﺨﻮادﻣﻴﮕﻰ ﺑﺪ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﻫﻤﻪ ی ﻣﺸﻜﻞ از اﻳﻨﻪ
ﺑﺎورش ﺳﺨﺘﻪ وﻟﻰ ﺧﺐ ﺗﻮ ﻣﻴﮕﻰ ﺣﺘﻤﺎ ﻫﻤﻴﻨﻪﻣﻨﻮ ﺑﺪ دﻳﺪی ﻫﻤﻴﺸﻪ واﺳﻪ ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ ﺳﺖ ﺑﺸﻴﻦ
اﻧﻘﺪ از ﺑﺎﻟﺎ ﻧﺒﻴﻦ ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎم رو زﻣﻴﻦاﺻﻠﺎ ﻣﻦ ﺑﺪ ﺗﻮ ﺧﻮب ﺣﺎﻟﺎ ﻣﻨﻮ ﺑﻴﺨﻮد ﺑﻜﻮب
ﻗﺼﻪ ی ﻣﻴﺨﻪ و ﺳﻨﮓ دﻳﮕﻪ ﺑﻴﺨﻮد ﻧﺠﻨﮓ
ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺎم ﺷﮏ ﻧﻜﻦ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﺗﻮ رو
ازم راﻫﺖ ﺳﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻴﻦ راﻫﻮ ﺑﺮوﺑﻪ ﺗﻪ ﻣﻮﻧﺪه ی اﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ اﻳﻨﺠﻮر دﻟﺨﻮﺷﻰ
ﺑﺎ اﻳﻦ راﻫﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺮی ﻫﻤﻮﻧﻢ ﻣﻰ ﻛﺸﻰﻣﻦ اﮔﻪ اﻳﻨﺠﻮری ﻣﻴﺮم ﻛﻨﺎر از ﺳﺮ رات
ﭼﻮن دﻳﮕﻪ ﺟﻮﻧﻰ ﻧﻤﻮﻧﺪه ﻛﻪ ﺑﺠﻨﮕﻢ ﺑﺎﻫﺎتﻫﻰ ﻣﻴﺨﻮام ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻢ ﻣﻨﻮ دﻳﻮوﻧﻪ م ﻧﻜﻦ
ﻣﻨﻮ از اﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﭘﺸﻴﻤﻮﻧﻢ ﻧﻜﻦﺑﺤﺜﻰ ﻛﻪ ﺗﻜﺮارﻳﻪ اﺧﻪ ﻣﮕﻪ اﺟﺒﺎرﻳﻪ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮده ﺧﺐ دﻳﮕﻪ ﭼﻪ ﻛﺎرﻳﻪ
