ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎی ﻣﻦ اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﻪ ای ﺗﺮم
ﺑﺮای ﻋﺸﻖ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺷﻜﺴﺘﻪ آﺧﺮم
ﺗﻤﺎم ﺷﻌﺮﻫﺎی ﻣﻦ ﺗﻮرو ﻧﮕﺎه ﻣﻴﻜﻨﺪ
ﺗﻤﺎم ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺗﻮ دﻟﻢ ﮔﻨﺎه ﻣﻴﻜﻨﺪ
ﻗﺪم زﻧﺎن دور ﺷﻮد ﭘﺎی ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮرده ام
ﺣﺒﺲ ﻫﻤﺎن ﻗﻔﺲ ﺷﻮد دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻴﺐ ﺑﺮده ام
آﻳﻨﻪ ﻫﺎ ﭼﺸﻢ ﭘﺮ از ﺳﻮال ﺷﺪ
راه ﺑﻪ ﺗﻮ رﺳﻴﺪﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ
ﺳﻜﻮت ﻣﻴﻜﻨﻢ و ﺗﻮ ﺳﻜﻮت ﻣﻴﻜﻨﻰ ﭼﺮا
ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎن ﻣﻦ ﺷﺪه در ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻓﻘﻄ ﺗﻮرا
اﺷﮏ ﭼﺮا ﺷﺘﮏ زده ﻣﻴﺎن ﭼﺸﻢ روﺷﻨﺖ
ﺳﺮد ﺷﺪه دﮔﺮ ﺷﻌﻠﻪ ی روﺷﻦ ﺗﻨﺖ
ﻋﺸﻖ ﻣﻨﻮ ﺗﻮ ﻗﺼﻪ ی ﺑﺎدو ﺧﺰان ﺷﺪه ﭼﺮا
ﻣﮕﺮ ﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻓﻘﻄ ﻣﻨﻢ و ﻣﻦ ﺗﻮرا
ﺧﻴﺎل ﻛﻦ ﻛﻪ رﻳﺸﻪ ام ﺑﻪ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎی ﺗﻮ رﺳﻴﺪ
و ﺑﻌﺪ از آن دﮔﺮ ﺗﻮرا روح در آﺳﻤﺎن ﻧﺪﻳﺪ
و در ﺗﻤﺎم ﺷﺐ دﻣﻰ ﻧﮕﺎه ﻣﺎن ﺟﺪا ﻧﺸﺪ
ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺮ ﺣﻀﻮر ﺗﻮ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﺪا ﻧﺸﺪ
ﺑﻴﺎ ﻛﻪ
از اﻳﻦ و آن ﻋﺒﻮر ﻛﻦ ﻗﺼﻪ ی ﻋﺸﻖ ﻣﺎن ﻫﻤﺎن ﺣﺎدﺛﻪ را ﻣﺮور ﻛﻦ
