ﺳﺮ دردو دل ﻛﻪ وا ﺷﺪ روﺣﻢ از ﺗﻨﻢ ﺟﺪا ﺷﺪ
اﻳﻦ ﺷﺮوع ﻣﺎﺟﺮا ﺷﺪ
دﻧﻴﺎ ﭘﺎ ﭘﻴﭻ ﻣﻦ ﺑﻰ ﺳﺮو ﭘﺎ ﺷﺪ
ﺗﻮ ﺑﺒﺨﺶ ﻛﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻳﻪ روز ﺧﻮش ﺑﺮام ﻧﺬاﺷﺘﻪ
ﺗﻮ ﺑﺒﺨﺶ ﻗﺮار ﺑﻮد آﺧﺮش ﺷﺒﻴﻪ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺷﻪ
آﺧﻪ ﻏﺮﺑﺖ اوﻧﺠﺎﻳﻴﻪ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺮﻣﻮن ﺟﺪا ﺷﺪ
ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺮد ﺳﻴﻞ اوﻣﺪ ﺗﻤﻮم دﻟﺨﻮﺷﻴﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺑﺮد
ﻳﻪ ﺷﺒﻪ ﺗﻤﻮم ﺟﻮوﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﻏﻢ ﻣﺮد
ﺑﺎز ﻧﮕﺎﻫﻢ از اون ﻧﮕﺎه ﻟﻌﻨﺘﻰ رو دﺳﺖ ﺧﻮرد
ﺧﻮاﺑﺖ ﺑﺮد ﻛﺎش ﺑﻴﺪار ﺑﻮدی ﺗﻮ ﺣﺎل و روزﻣﻮ ﻣﻴﺪﻳﺪی
اوﻟﺎی زﻧﺪﮔﻰ از آﺧﺮش ﺗﺮﺳﻴﺪی
ﻣﻦ ﺻﺪات زدم وﻟﻰ ﺻﺪای ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎﻣﻮ ﺗﻮ ﻧﺸﻨﻴﺪی
ﺑﺒﺨﺶ ﻳﻪ ﻣﺸﻖ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮدم ﻛﻪ رﻓﺖ
ﺑﺒﺨﺶ ﻳﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﻰ وﻓﺎ ﺑﻮدم ﻛﻪ رﻓﺖ
واﺳﺖ ﻳﻪ رد ﭘﺎ ﺑﻮدم ﻛﻪ رﻓﺖ
ﺑﺒﺨﺶ ﻳﻪ ﺑﻐﺾ ﺑﻰ ﺻﺪا ﺑﻮدم ﻛﻪ رﻓﺖ
ﺑﺒﺨﺶ ﺑﻰ راﻫﻪ ﺑﻮدی راه ﺑﻮدم ﻛﻪ رﻓﺖ
ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ از ﺧﺪا ﺑﻮدم ﻛﻪ رﻓﺖ