ﺣﺘﻰ اﮔﻪ ﺑﻰ ﺧﻮﻧﻪ ای ﺑﺎﺷﻢ روزارو ﺧﻮاب ﺗﻮ ﺗﺎرﻳﻜﻰ ﭘﺎﺷﻢ
ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﺎرون اﺷﮏ روی ﮔﻮﻧﻢ ﺑﺎﺷﻪ
ﺗﺮاﻧﻪ ای ﺧﺎﻟﻰ از ﻏﻢ ﺑﺎﺷﻢ
ﺑﺬار ﻫﺮﭼﻰ ﻣﻴﺨﻮاد ﺑﺸﻪ ﻫﺮﻛﻰ ﻫﺮﭼﻰ ﻣﻴﺨﻮاد ﺑﮕﻪ
ﭼﻘﺪ ﻣﻦ از ﺧﻮدی ﺧﻮردم
ﺑﻮدم دﻳﻮوﻧﻪ ﻋﺎﻗﻠﺖ ﺷﺪم اﺳﻴﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻮﻧﺪم ﺧﻮدم ﺑﺎ ﺧﻮدم
ﺗﺎﻛﻨﻮن از ﺑﺎده ی ﻏﻢ ﺧﻮرده ای
ﺗﺎ ﻛﻨﻮن از ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻳﺪی
ﺗﺎ ﺣﺎﻟﺎ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺧﻴﺮه ﺑﺸﻰ روی ﻗﺎب ﻋﻜﺲ
ﻳﺎدﺗﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻨﺎرﺗﻢ
ﺑﺬار ﻫﺮﭼﻰ ﻣﻴﺨﻮاد ﺑﺸﻪ ﻫﺮﻛﻰ ﻫﺮﭼﻰ ﻣﻴﺨﻮاد ﺑﮕﻪ
ﭼﻘﺪ ﻣﻦ از ﺧﻮدی ﺧﻮردم
ﺑﻮدم دﻳﻮوﻧﻪ ﻋﺎﻗﻠﺖ ﺷﺪم اﺳﻴﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻮﻧﺪم ﺧﻮدم ﺑﺎ ﺧﻮدم