ﺗﻮی دو راﻫﻰ ﮔﻴﺮ ﻛﺮدم ﻧﻪ اﻧﮕﻴﺰه واﺳﻪ رﻓﺘﻦ ﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮدم
ﭼﻘﺪر ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺳﺮ ﻛﺮدم روزی ﺻﺪ ﺑﺎر ﻣﺮدم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮدم
ﭼﻘﺪر ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻣﻦ ﺣﻘﻦدﻟﻢ ﻳﻪ آراﻣﺶ ﻣﻴﺨﻮاد
ﻳﻪ آراﻣﺶ ﻛﻪ از ﺟﻨﺲ ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﻪ
ﻳﻪ ﻫﻤﺨﻮﻧﻪ دﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاد
ﻳﻪ ﻫﻤﺨﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺗﺎ تهش ﭘﺎی ﺣﺮﻓﺎﺷﻪﻧﻪ دﻟﻢ ﻣﻴﺎد ﺑﮕﻢ ﺑﺮو
ﻧﻪ ﻣﻴﺨﻮام هم ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮدی
ﺗﻮ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎت ﺷﻜﺴﺘﻰ ﻣﻨﻮ
ﺑﺎ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﻰ ﻛﺎر ﻛﺮدی
ﻧﻪ از رﻓﺘﻦ ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ
ﻧﻪ دله دل ﻛﻨﺪن رو دارم
ﻣﻦ ﻛﻪ دل ﺑﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻣﺎ
ﻛﻰ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﻳﺎد ﺗﻮ دادمﺧﺎطﺮات دارم زده اﻳﻨﻮ ﻣﻴﮕﻢ ﻛﻪ ﻳﺎدت ﻧﺮه
روز اول ﭘﺮﺳﻴﺪی ﻫﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﻛﻰ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺮه
ﭼﻰ ﺷﺪ ﻳﻬﻮ ﻋﻮض ﺷﺪی ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﻗﺒﻞ ﺑﺪﺗﺮه
رﻓﺘﻰ ازت ﻳﺎدﮔﺎری موند دﻟﻰ ﻛﻪ از ﻏﻢ ﭘﺮﭘﺮه
ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﮕﻢ دوﺳﺖ ﻧﺪارم٬ دارم
ﻣﻦ اﻧﻘﺪر درﮔﻴﺮ ﺗﻮ ﺑﻮدم٬ ﺧﻮدم رﻓﺘﻪ از ﻳﺎدم
ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﭼﺸﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﻣﻴﻤﻮﻧﻢ٬ ﺗﺎرم
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻨﺎر ﺗﻮ ﺑﻮدم ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻧﺒﻮدی ﻫﻤﺮاﻫﻢ
میدونی چی میگم؟ﻣﻦ ﺷﺪم درﻳﺎی ﺑﻰ اﻣﻮاج
ﻛﻪ ﺳﺎﺣﻠﻮ بغل ﻛﺮده
ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ پرواز دﻟﺖ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ
ﻛﻪ ﭘﺮﺗﻢ ﻛﺮدی از دره
ﻣﻦ از ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ
اﻛﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﺮده ﺗﻮ ﻗﻠﺒﻢ
اﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ روت ﺑﺴﺘﻢ
دارم ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ از اﻳﻦ ﻣﻦ
ﻣﻨﻰ ﻛﻪ ﺳﺮد و ﺑﻰ روﺣﻢ
ﻫﻤﻴﻨﻰ ﻛﻪ اﻟﺎن ﻫﺴﺘﻢ
