کیست پاراپلویک کلیه چیست؟ نحوه پیشگیری + درمان آن

یکی از انواع کیست‌های کلیوی کیست پاراپلویک است که در نزدیکی لگنچه کلیه قرار دارد و معمولاً از خود کلیه منشأ نمی‌گیرد. این نوع کیست‌ها ممکن است به طور تصادفی در آزمایش‌های تصویربرداری کشف شوند و علائم خاصی نداشته باشند، اما در برخی موارد می‌توانند باعث درد یا عوارض دیگر شوند.

Parapelvic Cyst چیست؟

کیست پاراپلویک کیستی است که در ناحیه سینوس کلیوی یا اطراف لگنچه کلیه قرار دارد. برخلاف کیست‌های ساده کلیوی که مستقیماً از بافت کلیه منشأ می‌گیرند. این کیست معمولاً از سیستم لنفاوی سرچشمه می‌گیرد. می‌توانند منفرد یا متعدد بوده و اندازه‌های مختلفی داشته باشند.

علل و عوامل خطر

علت دقیق ایجاد کیست‌های پاراپلویک به طور کامل مشخص نشده است، اما برخی از عوامل که ممکن است در ایجاد این کیست‌ها نقش داشته باشند. این عوامل عبارت‌اند از:

• نقایص مادرزادی: برخی افراد ممکن است از بدو تولد مستعد ایجاد این کیست‌ها باشند.
• اختلالات سیستم لنفاوی: انسداد یا ناهنجاری‌های لنفاوی می‌تواند منجر به ایجاد کیست‌های پاراپلویک شود.
• بیماری‌های کلیوی: برخی بیماری‌های کلیوی مزمن یا ناهنجاری‌های ساختاری کلیه ممکن است باعث تشکیل کیست‌های پاراپلویک شوند.
• سابقه خانوادگی: در برخی موارد، استعداد ژنتیکی می‌تواند نقش داشته باشد.
• سن: احتمال بروز این کیست‌ها با افزایش سن بیشتر می‌شود.

علائم و نشانه‌های کیست پاراپلویک

در اغلب موارد، این کیست‌ها بدون علامت هستند و به‌صورت تصادفی در سونوگرافی یا سایر روش‌های تصویربرداری کشف می‌شوند. اما در برخی موارد، بسته به اندازه و موقعیت کیست، علائم زیر ممکن است ظاهر شوند:

• درد مبهم در پهلوها یا پایین کمر
• انسداد جریان ادرار و هیدرونفروز (تورم کلیه)
• فشار بر روی لگنچه کلیه و ایجاد مشکلات ادراری
• افزایش احتمال ابتلا به عفونت‌های ادراری
• در موارد نادر، وجود خون در ادرار (هماچوری)

روش‌های تشخیص پاراپلویک

تشخیص کیست‌های پاراپلویک معمولاً با استفاده از روش‌های تصویربرداری انجام می‌شود. یکی از روش‌های اصلی برای تشخیص کیست‌های کلیوی سونوگرافی کلیه است که می‌تواند وجود کیست و اندازه آن را مشخص کند.

سی‌تی‌اسکن نیز تصویربرداری دقیق‌تری از کلیه و ساختارهای اطراف آن ارائه می‌دهد و می‌تواند تمایز بین کیست‌های خوش‌خیم و توده‌های غیرعادی را مشخص کند.

در مواردی که نیاز به بررسی دقیق‌تر وجود داشته باشد، ام‌آر‌آی استفاده می‌شود. پیلوگرافی داخل وریدی نیز بررسی عملکرد کلیه و هرگونه انسداد مجاری ادراری را نشان می‌دهد.

درمان کیست پاراپلویک

در واقع درمان کیست‌های پاراپلویک بستگی به اندازه، علائم و عوارض ناشی از آن دارد. اگر کیست کوچک باشد و علائمی ایجاد نکند، معمولاً فقط پیگیری‌های دوره‌ای با سونوگرافی انجام می‌شود.

برای کنترل علائم مانند درد یا عفونت‌های ادراری، ممکن است داروهای ضدالتهابی یا آنتی‌بیوتیک تجویز شود. مورد دیگر اینکه در برخی موارد، مایع داخل کیست را از طریق یک سوزن مخصوص تخلیه می‌کنند. این روش ممکن است موقتی باشد و کیست دوباره پر شود.

درصورتی‌که کیست باعث انسداد یا علائم شدید شود، ممکن است با جراحی لاپاروسکوپی برداشته شود. آخرین مرحله در موارد نادر که کیست بزرگ بوده و عملکرد کلیه را مختل کرده، ممکن است نیاز به برداشتن کلیه (نفرکتومی) باشد.

عوارض احتمالی

اگر کیست‌های پاراپلویک درمان نشوند یا بزرگ شوند، ممکن است منجر به عوارضی مانند:

• هیدرونفروز و فشار روی کلیه
• عفونت‌های مکرر ادراری
• خونریزی درون کیست
• انسداد مجاری ادراری

راه‌های پیشگیری از کیست‌های پاراپلویک

ازآنجایی‌که علت دقیق کیست‌های پاراپلویک مشخص نیست، راه‌های قطعی برای پیشگیری وجود ندارد، اما برخی توصیه‌ها می‌توانند به حفظ سلامت کلیه کمک کنند.

نوشیدن آب کافی به حفظ سلامت کلیه و پیشگیری از انسداد مجاری ادراری کمک می‌کند. همچنین کاهش مصرف نمک و پروتئین حیوانی می‌تواند فشار بر روی کلیه را کاهش دهند.

در نظر داشته باشید که فعالیت فیزیکی به حفظ عملکرد کلیه کمک می‌کند. نکته آخر اینکه در صورت داشتن سابقه خانوادگی بیماری‌های کلیوی، انجام آزمایش‌های دوره‌ای مفید است.