علت فلج عضلات صورت در سگ ها (بهترین درمان آن)
علت فلج عضلات صورت در سگ ها چیست؟ پیشگیری + درمان
یک وضعیت نگران‌کننده فلج عضلات صورت در سگ ها است که می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله بیماری‌های عصبی، عفونت‌ها، آسیب‌های جسمی و مشکلات متابولیکی رخ دهد.
این بیماری می‌تواند باعث ناتوانی در حرکت دادن عضلات صورت، افتادگی گوش یا پلک و مشکلاتی در غذا خوردن و نوشیدن شود. در ادامه به بررسی علل، علائم، روش تشخیص و درمان آن می‌پردازیم.
علل فلج عضلات صورت در سگ ها
فلج عضلات صورت در سگ‌ها می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها را در ادامه شرح داده‌ایم.
التهاب یا آسیب به عصب صورت (عصب هفتم مغزی)
این عصب مسئول کنترل حرکات عضلات صورت است. آسیب به آن می‌تواند منجر به فلج کامل یا جزئی صورت شود. التهاب یا عفونت عصب می‌تواند ناشی از بیماری‌هایی مانند اوتیت مدیا (عفونت گوش میانی) باشد.
عفونت‌ها و بیماری‌های ویروسی یا باکتریایی
بیماری‌هایی مانند دیستمپر سگ و لایم می‌توانند باعث آسیب به اعصاب صورت شوند. عفونت‌های گوش داخلی نیز یکی از علل رایج فلج صورت در سگ‌ها هستند.
آسیب‌های فیزیکی
تصادفات، ضربه‌های مستقیم به سر یا فک، یا جراحی‌های مرتبط با گوش و دندان می‌توانند باعث آسیب به عصب صورت شوند.
بیماری‌های متابولیکی و مشکلات داخلی
در واقع بیماری‌هایی مانند کم‌کاری تیروئید می‌توانند باعث مشکلات عصبی، از جمله فلج عضلات صورت شوند. مشکلات کبدی و کلیوی نیز می‌توانند باعث ضعف یا التهاب اعصاب شوند.
تومورها و توده‌ها
می‌توان گفت تومورها یا رشد غیرطبیعی بافتی در نزدیکی عصب صورت می‌تواند باعث فشار روی عصب و در نتیجه فلج صورت شوند. گاهی اوقات تومورهای مغزی نیز می‌توانند عامل این بیماری باشند.
بیماری‌های خودایمنی
برخی بیماری‌های خودایمنی ممکن است باعث حمله بدن به اعصاب و ایجاد فلج عضلات صورت شوند.
علائم فلج عضلات صورت در سگ‌ها
سگ‌هایی که به فلج صورت دچار می‌شوند، ممکن است علائم مختلفی را نشان دهند که شامل:
- عدم تقارن در حرکات صورت
- افتادگی یک طرف صورت
- عدم توانایی در بستن چشم‌ها یا پلک زدن
- افتادگی گوش یا تغییر وضعیت آن
- مشکلات در غذا خوردن و نوشیدن
- ناتوانی در کنترل زبان و لب‌ها
- ریزش آب دهان از یک طرف دهان
- مشکل در جویدن یا نگه‌داشتن غذا در دهان
- تغییرات در چشم‌ها
- حساسیت غیرعادی به صداهای بلند
- خشک شدن چشم به دلیل ناتوانی در پلک زدن
- عفونت چشم به علت کاهش رطوبت
- حساسیت به صدا و نور
روش‌های تشخیص فلج عضلات صورت در سگ ها
تشخیص این بیماری معمولاً توسط دامپزشک و با استفاده از روش‌های مختلف صورت می‌گیرد. دامپزشک کار خود را با معاینه فیزیکی و بررسی علائم بالینی شروع می‌نماید.
در ابتدا بررسی حرکات صورت، پلک زدن و واکنش‌های عصبی انجام می‌شود. سپس تست‌های شنوایی برای بررسی مشکلات گوش داخلی انجام خواهد شد.
برای تشخیص کم‌کاری تیروئید یا عفونت‌های احتمالی، بررسی مشکلات متابولیکی و کمبودهای تغذیه‌ای آزمایش خون انجام می‌شود.
MRI یا سی‌تی‌اسکن برای بررسی وجود تومورها، التهاب یا آسیب‌های عصبی نیز یکی روش تشخیص است. رادیوگرافی نیز برای بررسی مشکلات ساختاری جمجمه یا گوش انجام خواهد شد.
در آخر اینکه برای تشخیص بیماری‌های عصبی مانند مننژیت یا آنسفالیت آزمایش مایع مغزی – نخاعی را دامپزشک انجام خواهد داد.
درمان فلج عضلات صورت در سگ ها
همیشه درمان بستگی به علت زمینه‌ای فلج دارد و می‌تواند در هر حیوان متفاوت باشد. برای درمان دارویی داروهای ضدالتهابی مانند پردنیزون برای کاهش التهاب عصب و آنتی‌بیوتیک‌ها در صورت وجود عفونت گوش یا سایر عفونت‌های باکتریایی تجویز خواهد شد.
داروهای کنترل‌کننده تیروئید برای سگ‌هایی که دچار کم‌کاری تیروئید هستند نیز مفید است. سپس ماساژ ملایم صورت و تمرینات فیزیوتراپی برای تحریک عصب صورت ممکن است توصیه شود.
استفاده از تکنیک‌های طب سوزنی در برخی موارد برای بهبود عملکرد عصب مفید خواهد بود. همچنین استفاده از غذاهای نرم و مرطوب برای کمک به غذا خوردن راحت‌تر یکی از روش‌های درمان مؤثر است.
استفاده از قطره‌های اشک مصنوعی برای جلوگیری از خشکی چشم نیز در این بیماری توصیه می‌شود. حتی در برخی موارد، بستن موقت پلک برای جلوگیری از زخم‌های قرنیه انجام خواهد شد. مورد آخر اینکه در صورت وجود تومور یا انسداد فیزیکی، جراحی ممکن است لازم باشد.
راه‌های پیشگیری از فلج عضلات صورت سگ
پیشگیری همیشه بهتر از درمان است. برای کاهش خطر ابتلا به فلج عضلات صورت در سگ‌ها، نکات زیر توصیه می‌شود:
- حفظ سلامت گوش
- مراقبت از سگ در برابر آسیب‌ها
- جلوگیری از تصادفات و ضربه‌های شدید به سر
- استفاده از قلاده‌های ایمن برای جلوگیری از آسیب‌های ناگهانی
- تغذیه مناسب و کنترل بیماری‌های مزمن
- تأمین مواد مغذی مناسب برای تقویت سیستم عصبی
- بررسی منظم سطح هورمون تیروئید در سگ‌های مستعد
- مراجعه منظم به دامپزشک
- چکاپ‌های دوره‌ای
