ماریا کالاس کیست؟ (شایعات مرگ او)

آیا می‌دانید ماریا کالاس کیست؟ ماریا کالاس یکی از برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین خوانندگان اپرا در قرن بیستم است. او اثری محو نشدنی در دنیای موسیقی کلاسیک از خود بر جای گذاشته و ماندگار شده است.

میراث کالاس که به‌خاطر گستره آوازی خارق‌العاده، هنر استثنایی و شدت دراماتیک بودنش شناخته می‌شود، همه این موارد بسیار فراتر از استعداد آوازی شگرف او هستند. زندگی او به‌اندازه نقش‌هایی که روی صحنه به تصویر کشیده بود، پر از شور، جنجال و پیروزی بود. در ادامه شما را با زندگی این یتاره جاودانه اپرا آشنا می‌نماییم.

بیوگرافی ماریا کالاس

ماریا کالاس 2 دسامبر 1923 در شهر نیویورک از پدر و مادری یونانی به دنیا آمد. نامی که هنگام تولد برای او انتخاب کردند سوفیا سیسلیا کالوس بود.

او دختر مهاجران یونانی جورج کالو و اوانجلینا است. پدرش که یک داروساز ثروتمند بود، در ابتدا از فعالیت‌های موسیقی او حمایت می‌کرد، اگرچه رابطه آن‌ها به دلیل ترک ناگهانی او از خانواده در زمانی که کالاس جوان بود به هم ریخت.

مادرش، اوانجلینا، چهره باابهت‌تری در زندگی کالاس داشت و اغلب به‌عنوان نیروی محرکه آموزش موسیقی او همیشه فعالیت می‌کرد.

زندگی اولیه کالاس با سختی و آشفتگی شخصی بسیار زیاد گذشت. خانواده او در سال 1929 پس از ترک پدرش به آتن، یونان نقل‌مکان کردند.

در آنجا بود که او تحصیلات موسیقی خود را آغاز کرد و در کنسرواتوار آتن زیر نظر سوپرانو الویرا د هیدالگو تحصیل خود را شروع کرد.

آموزش فشرده بود و او به تمرین خستگی‌ناپذیر معروف بود، ویژگی که مسیر حرفه او را مشخص می‌کرد. صدای او به‌سرعت رشد کرد و ماریا به‌عنوان یک اعجوبه های جوان در صحنه موسیقی یونان شروع به رشد کرد.

زندگی شخصی ماریا

با وجود موفقیت حرفه‌ای، زندگی شخصی ماریا کالاس اغلب پرآشوب بود. رابطه او با مادرش، اوانجلینا، در طول زندگی‌اش تیره‌وتار باقی ماند و کالاس اغلب از آزار عاطفی‌ای که در جوانی‌اش تجربه کرده بود صحبت می‌کرد.

ماهیت کنترل‌کننده مادرش تأثیری ماندگار بر کالاس گذاشت و او در زندگی‌اش بااحساس بی‌کفایتی و آشفتگی عاطفی زندگی خود را سپری می‌کرد.

یکی از جنبه‌های تبلیغاتی زندگی شخصی کالاس، رابطه پر سروصدای او با کشتیران یونانی ارسطو اوناسیس بود. اوناسیس و کالاس در اوایل دهه 1950 یک رابطه عاشقانه با تبلیغات گسترده را آغاز کردند.

رابطه آن‌ها مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت. این رابطه با شوروشوق شدید همراه بود، اما در ادامه پر از دل‌شکستگی و ناراحتی عاطفی بود.

علی‌رغم عشق شدید آن‌ها به یکدیگر، خیانت‌های اوناسیس و ناتوانی کالاس برای بچه‌دار شدن او باعث ایجاد تنش در روابط این دو شد. در سال 1968، اوناسیس با ژاکلین کندی، بیوه جان اف کندی، رئیس‌جمهور ایالات متحده ازدواج کرد و عملاً به رابطه خود با کالاس پایان داد.

کالاس عمیقاً تحت‌تأثیر این جدایی قرار گرفت و برای او آغاز دوره افول شخصی و حرفه‌ای بود. صدای او که زمانی نمونه‌ای درخشان آواز بود، شروع به از دست دادن قدرت سابق خود کرد و در سال‌های پایانی زندگی‌اش کمتر اجرا انجام می‌داد.

مسیر ستاره شدن

در سال 1945، ماریا کالاس به ایالات متحده بازگشت و تحصیلات خود را در مدرسه جولیارد در نیویورک ادامه داد. در آنجا، او با معلمان معتبر صدا مانند Rosa Ponselle و Vincenzo Scaramuzza کار کرد.

موفقیت او در سال 1947 هنگامی که در خانه اپرای ایتالیایی La Scala در میلان استخدام شد، نمایان شد. در لا اسکالا، کالاس در نقش های مختلفی از جمله آثار اپرایی آهنگسازانی مانند وردی، پوچینی و دونیزتی به ایفای نقش پرداخت.

او به‌سرعت تبدیل به یک احساس شد و نه‌تنها به دلیل مهارت فنی، بلکه به دلیل بیان عاطفی عمیقی که او روی صحنه داشت، شناخته شد.

یکی از نقش‌های اولیه او در لااسکالا در فیلم نورما اثر وینچنزو بلینی بود که به یکی از نقش‌های مهم او در طول دوران حرفه‌ای‌اش تبدیل شد.

در اواخر دهه 1940 و اوایل دهه 1950 بود که کالاس به شهرت بین المللی رسید. اجرای او بسیار زیبا بود و صدای او مخاطبان را در سراسر جهان مجذوب خود کرد.

سبک آوازی کالاس

یکی از ویژگی‌های کلیدی هنر کالاس، گستره آواز استثنایی او بود. او صدایی گسترده داشت که از یک میزانسن کامل و غنی تا یک سوپرانوی دراماتیک را در بر می‌گرفت.

توانایی او در خواندن نت‌های بالا و پایین بادقت یکسان به او اجازه می‌داد تا مجموعه گسترده‌ای از نقش‌ها را در ژانرهای مختلف اپرا ایفا کند.

صدای او که اغلب به‌عنوان صدای یک قرن توصیف می‌شود، به دلیل وضوح، قدرت و عمق احساسی که در هر عبارت آورده بود مورد تحسین قرار گرفت.

بااین‌حال، سبک آوازی کالاس بدون منتقد نبود. رویکرد او به اپرا، به‌ویژه برای آن زمان، غیرمتعارف بود. برخلاف سایر سوپرانوها که عمدتاً بر زیبایی و ثبات آوازی تمرکز داشتند، کالاس عمیقاً روی به تصویر کشیدن جوهر عاطفی شخصیت‌های اجراهایش سرمایه‌گذاری کرد.

تفسیر او از نقش‌ها همیشه متفکرانه و سنجیده بود و او حاضر بود برای اثر دراماتیک فداکاری‌های لازم انجام دهد. صدای او ممکن است یک لحظه شکننده و آزاردهنده باشد، سپس در لحظه‌ای دیگر قدرتمند و فرمان‌بردار باشد.

برای بسیاری، این توانایی در دست‌کاری صدای او برای مطابقت با نیازهای دراماتیک هر نقش، چیزی بود که کالاس را به‌عنوان یک خواننده واقعاً عالی اپرا متمایز می‌کرد.

کالاس همچنین به‌خاطر تعهدش به متن و شخصیتی که به تصویر می‌کشید معروف بود. او به‌دقت لیبرتوی اپرا و زمینه احساسی اثر را مطالعه کرد و همیشه در تلاش بود تا حقیقت احساسی هر قطعه را آشکار کند.

مرگ ماریا کالاس

در دهه 1960، صدای کالاس با فرسودگی همراه بود و به سختی می‌توانست سطح عملکردی که او را به یک ستاره تبدیل کرده بود حفظ کند.

اجراهای او نادرتر شد و در سال 1965 آخرین اجرای خود را به‌عنوان توسکا در توسکا لندن اجرا کرد. با وجود مشکلات سلامتی، ماریا در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 به اجرای کنسرت ها و رسیتال ها ادامه داد. آخرین اجرای عمومی او در سال 1974 بود و پس از آن از صحنه نمایش کناره گیری کرد.

ماریا کالاس در 16 سپتامبر 1977 در سن 53 سالگی در پاریس، فرانسه درگذشت. مرگ او به نارسایی قلبی بود، اگرچه شایعاتی مبنی بر افسردگی، تنهایی و مصرف مواد مخدر نیز پس از درگذشتش منتشر شد.

کالاس علی‌رغم مرگ زودهنگام خود، میراثی ماندگار در دنیای اپرا از خود به‌جای گذاشته است. صداهای ضبط شده او همچنان توسط علاقه‌مندان به اپرا در سراسر جهان گرامی داشته می‌شود و تأثیر او بر نسل‌های بعدی خوانندگان همچنان باقی‌مانده است.

میراث ماریا کالاس

تأثیر ماریا کالاس بر دنیای اپرا بی‌اندازه است. مهارت‌های فنی، شدت دراماتیک و عمق عاطفی او شکل هنری را متحول کرد و او استانداردهای جدیدی را برای آنچه می‌توان در اجرای اپرا به دست آورد تعیین کرد.

کمک‌های او به اپرا هنوز هم تا به امروز جشن گرفته می‌شوند و نام او باعظمت در دنیای موسیقی کلاسیک ماندگار شده است. او نمادی بود که صدایش از مرزهای موسیقی کلاسیک فراتر رفت و قلب شنوندگان در سراسر جهان را تسخیر کرد.

از آغاز فروتنانه‌اش تا ظهورش به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین سوپرانوهای تاریخ، زندگی و حرفة کالاس به‌اندازه موسیقی‌ای که او زنده کرد، خارق‌العاده بود.

ماریا کالاس علی‌رغم چالش‌ها و جنجال‌هایی که با آن روبه‌رو بود، چهره‌ای برجسته در تاریخ اپرا باقی می‌ماند و میراث او همچنان الهام‌بخش و مجذوب مخاطبان در سراسر جهان است.