ﻣﻦ اﻧﺪوه ﺷﻜﺴﺘﻦ در ﻏﺮوب ﻓﺼﻞ ﭘﺎﻳﻴﺰم
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﻫﺎی ﺷﺐ ﭘﺮ از ﺑﺎران ﻳﻜﺮﻳﺰم
ﺑﻴﻦ اﻧﺪازه ی ﻳﮏ ﺻﻴﺪ ﺗﻦ زﺧﻤﻰ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰم
ﻣﻨﻢ ﻫﻤﮕﺮﻳﻪ ی دﻟﺘﻨﮕﻰ اﺑﺮ ﺑﻬﺎری ﻫﺎ
ﭘﺮ از اﺣﺴﺎس ﺳﻮزش از ﺗﻤﺎم زﺧﻢ ﻛﺎری ﻫﺎ
اﻣﻴﺪ ﻧﺎاﻣﻴﺪ از آﺧﺮﻳﻦ ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻈﺎری ﻫﺎ
ای ﻣﺎﺟﺮای ﻧﺎﺗﻤﺎم ﻣﻦ
زﺧﻢ ﺑﻪ دور از اﻟﺘﻴﺎم ﻣﻦ
ﺗﺎ ﻣﻰ ﭘﺮی از روی ﺑﺎم ﻣﻦ
دﻧﻴﺎ ﻧﻤﻰ ﭼﺮﺧﺪ ﺑﻪ ﻛﺎم ﻣﻦ
ای دوﺳﺘﻰ ﺑﻰ دوام ﻣﻦ
ﺑﺪرودﻫﺎی ﺑﻰ ﺳﻠﺎم ﻣﻦ
وﻳﺮاﻧﻰ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ
ﻗﻠﺒﺖ ﭼﺮا ﻧﺒﻮده رام ﻣﻦ
ﺷﺒﻴﻪ ﻗﻄﺮه ﻫﺎی اﺷﮏ ﺧﺎﻟﺺ وﻗﺖ ﺷﻴﺪاﻳﻰ
ﺻﺪای ﭘﺎی ﻏﻢ در ﻛﻮﭼﻪ ی رﮔﺒﺎر ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ
ﻣﻨﻢ در اﻧﺘﻈﺎرت ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻰ داﻧﻢ ﻧﻤﻰ آﻳﻰ
ﭼﻨﺎن ﺑﻐﺾ ﺷﻜﺴﺘﻢ ﺑﺎ دﻟﻰ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻳﻜﺮﻧﮕﻰ
ﻏﺒﺎر ﻗﺎب ﻋﻜﺴﻰ ﻣﺎﻧﺪه در ﻣﺨﺮوﺑﻪ ای ﺟﻨﮕﻰ
ﭘﺮم از ﺧﺎﻃﺮات ﻋﺎﺷﻘﻰ در ﺷﻬﺮ دﻟﺘﻨﮕﻰ
ای ﻣﺎﺟﺮای ﻧﺎﺗﻤﺎم ﻣﻦ
زﺧﻢ ﺑﻪ دور از اﻟﺘﻴﺎم ﻣﻦ
ﺗﺎ ﻣﻴﭙﺮی از روی ﺑﺎم ﻣﻦ
دﻧﻴﺎ ﻧﻤﻰ ﭼﺮﺧﺪ ﺑﻪ ﻛﺎم ﻣﻦ
ای دوﺳﺘﻰ ﺑﻰ دوام ﻣﻦ
ﺑﺪرودﻫﺎی ﺑﻰ ﺳﻠﺎم ﻣﻦ
وﻳﺮاﻧﻰ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ
ﻗﻠﺒﺖ ﭼﺮا ﻧﺒﻮده رام ﻣﻦ