ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮای ﻋﺎﺷﻘﻰ زود ﺑﻮد
ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ
ﻧﻤﻮﻧﺪی ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻴﺮﻓﺘﻰ ﺑﺎ ﺑﺮف
ﺗﻮ ﺑﻮدی واﺳﻢ ﺑﻬﺎر ﺳﺮد
ﺗﻮ ﻫﻤﻮن ﻧﻐﻤﻪ ی ﺑﺎدی ﻛﻪ ﻣﻴﺮه ﻟﺎی ﻣﻮﻫﺎم
ﻣﻦ ﻫﻤﻮن ﺷﻌﺮ ﻗﺪﻳﻤﻴﻪ ﭘﺮ از ﻏﻢ
رﻓﺘﻪ ﻳﺎدت ﻫﻤﻪ روزاى دو ﺗﺎﻳﻴﻤﻮﻧﻮ
ﻣﻨﻮ اﻣﺎ ﻫﻤﻮن روزا ﻋﺎﺷﻘﻢ ﻛﺮد
ﺑﺎروﻧﻪ ﺑﺎروﻧﻪ
ﺑﻴﺮون از اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ
ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮات ﺳﺨﺖ ﺑﻮد
ﺑﺒﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﻛﻪ آﺳﻮﻧﻪ
ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺒﻮد دﺳﺖ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻓﺼﻞ ﺳﺮد
ﺷﺪ و ﺷﺪﻳﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ و ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ
ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪی ﺳﺮ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺑﺰﻧﻢ
ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﻪ ﺑﺴﺘﻪ زﺧﻢ ﻣﻦ ﻳﻜﻢ
دور ﺷﺪش دﺳﺘﺎﻣﻮن و ﺣﺮﻓﺎ ﻣﻮﻧﺪ
ﭼﻴﺰی ﻧﻤﻮﻧﺪ از ﻣﺎ ﺗﻮی ﻓﺮداﻣﻮن
ﻫﻰ ﻣﻴﺰﻧﻪ ﺷﺐ ﺑﺎرون اﺷﻜﺎﻣﻮن
وﻟﻰ ﻣﻴﺸﻪ ﻗﻠﺒﺎﻣﻮن ﺑﻰ ﻫﻢ آروم