شاخه اے تکیده؛ گلِ ارکیده با چشماے خسته، لب هاے بسته♭
غم توی چشماش، آروم نشسته♪ شکوفه شادیش، از غم، گسسته آه
آشنای درده؛ خورشیدش سرده توو قلبِ سردش، غم لونه کرده♩
مهتابِ عمرش؛ در پشتِ پرده امّا حصارش، پاییزِ سرده آه♫
دستاے ظریفش… تو دستِ مادر پیکرِ نحیفش، چون گلِ پرپر
از محنت وُ درد، آروم نداره♬
سایه ے سیاهے؛ رو بختِ شومش ارکیده تنهاست، زیرِ هجومش●
طوفانِ درد، پایون نداره♩♬
دستِ من وُ تو، می تونه با هم قصری بسازه، با رنگِ شبنم♬♫
شکوفه اے که غمگین وُ سرده… گلِ ارکیده ست
نمیــره، کم کــم♬
بیا نذاریم؛ گلِ ارکیده گلی که چهره اش، پاک وُ سپیده
که توے پاییز♪ شاخه ای بیده بهار ندیده
بمیــره، کم کــم♩♬
دستاے ظریفش؛ توو دستِ مادر پیکرِ نحیفش؛ چون گلِ پرپر
از محنت وُ درد، آروم نداره♪♭
سایه ی سیاهے؛ رو بختِ شومش ارکیده تنهاست… زیرِ هجومش♩
طوفانِ درد، پایون نداره♫