
دﻧﻴﺎ ﺑﻬﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ آﺧﺮ
ﭼﻴﺰی ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ روز اﺗﻔﺎق ﻣﻰ اﻔﺘﻪ
ﮔﺎﻫﻰ ﻳﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻇﺎﻫﺮا ﻛﻮﭼﻴﮏ
ﻣﺚ ﻳﻪ آﺗﻴﺶ ﺑﻪ ﺟﻮن ﺑﺎغ ﻣﻰ اﻔﺘﻪﻫﺮ ﻛﻰ رﺳﻴﺪ ﺑﻰ اﻋﺘﻤﺎدم ﻛﺮد
ﻫﺮ ﻛﻰ ﻛﻪ رﻓﺖ ﻳﻪ ﭼﻴﺰی ﻳﺎدم داد
اﻳﻨﻘﺪر ﭼﺸﻢ از آدﻣﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪ
ﺷﻮق رﺳﻴﺪن از ﺳﺮم اﻓﺘﺎددﻧﺒﺎل ﻣﻌﺠﺰه ﺑﻮدم اﮔﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺮدم
اﮔﻪ ﻫﺮ ﭼﻰ ﺳﺮم اوﻣﺪ ﺻﺒﺮﻣﻮ زﻳﺎد ﻛﺮدم
از ﺧﻮدم ﭘﺎ ﭘﺲ ﻛﺸﻴﺪم از ﻳﻘﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﮏ رﺳﻴﺪم
ﺑﺲ ﻛﻪ دورم زدن آﺧﺮ دورﺷﻮﻧﻮ ﺧﻄ ﻛﺸﻴﺪمﺑﺮم ﻳﺎ ﺑﻤﻮﻧﻢ
ﻫﻨﻮزم ﻫﻤﻮﻧﻢ –
ﻛﻪ دﻟﺘﻨﮓ ﺧﻮﻧﻪ ﺳﺖ
ﻛﺠﺎﺳﺖ راه ﺧﻮﻧﻪ م
ﻣﻦ
راﻫﻰ ﻧﺪارم
ﭘﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪارم
ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻰ
ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪارمﮔﺮه ی ﻛﻮره دﻟﻢ وﻟﻰ ﺻﺒﻮره دﻟﻢ
وﺳﻄ ﺟﻤﻌﻪ وﻟﻰ از ﻫﻤﻪ دوره دﻟﻢ
ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ دﻟﺘﻨﮕﻴﺎش ﻧﻤﻰ رﺳﻪ زور دﻟﻢ
اﮔﻪ اﻳﻨﻘﺪ ﺑﻰ ﺗﻔﺎوت ﺷﺪه ﻣﺠﺒﻮره دﻟﻢﮔﺮه ی ﻛﻮره دﻟﻢ وﻟﻰ ﺻﺒﻮره دﻟﻢ
وﺳﻄ ﺟﻤﻌﻪ وﻟﻰ ﺳﺎﻛﺖ و ﻣﻬﺠﻮره دﻟﻢ
ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ دﻟﺘﻨﮕﻴﺎش ﻧﻤﻰ رﺳﻪ زور دﻟﻢ
اﮔﻪ اﻳﻨﻘﺪ ﺑﻰ ﺗﻔﺎوت ﺷﺪه ﻣﺠﺒﻮره دﻟﻢﺑﺮم ﻳﺎ ﺑﻤﻮﻧﻢ
ﻫﻨﻮزم ﻫﻤﻮﻧﻢ –
ﻛﻪ دﻟﺘﻨﮓ ﺧﻮﻧﻪ ﺳﺖ
ﻛﺠﺎﺳﺖ راه ﺧﻮﻧﻪ م
ﻣﻦ
راﻫﻰ ﻧﺪارم
ﭘﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪارم
ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻰ
ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪارم
ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪارم