
ﻣﻦ ﻧﻪ ﺧﻮد ﻣﻰ روم او ﻣﺮا ﻣﻰ ﻛﺸﺪ
ﻛﺎو ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ را ﻛﻬﺮﺑﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪﭼﻮن ﮔﺮﻳﺒﺎن ز ﭼﻨﮕﺶ رﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ
داﻣﻨﻢ را ﺑﻪ ﻗﻬﺮ از ﻗﻔﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪدﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﻰ زﻧﻢ ﻣﻰ رﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮم
ﺳﺮ رﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﻋﺸﻖ اﮔﺮ واﮔﺬارد ﻣﺮا
ﮔﻔﺖ اﮔﺮ واﮔﺬارم وﻓﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﮔﻮش ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪ زﻳﺮ زﺑﺎن
ﺣﺮف ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ را از ﺧﻔﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪﮔﻔﺖ از آن ﭘﻴﺶ ﺗﺮ اﻳﻦ ﻣﺸﺎم ﻧﻬﺎن
ﺑﻮی اﻧﺪﻳﺸﻪ را در ﻫﻮا ﻣﻰ ﻛﺸﺪﻟﺬت ﻧﺎن ﺷﺪن زﻳﺮ دﻧﺪان او
ﮔﻨﺪﻣﻢ را ﺳﻮی آﺳﻴﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪﺳﺎﻳﻪ ی او ﺷﺪم ﭼﻮن ﮔﺮﻳﺰم ازو
در ﭘﻰ اش ﻣﻰ روم ﺗﺎ ﻛﺠﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ