نژاد سگ پودل (معرفی این سگ باهوش)
معرفی کامل نژاد سگ پودل و آشنایی با بیماری‌های آن
در همین ابتدا خوب است بدانید که، پودل‌ها به‌عنوان یکی از باهوش‌ترین نژادهای جهان در نظر گرفته می‌شوند. نژاد سگ پودل نژادی از سگ‌های آبی است که از نظر اندازه به چهار گروه تقسیم می‌شوند (اسباب‌بازی، مینیاتوری، متوسط و استاندارد).
آن‌ها بسیار آموزش‌پذیر، ورزشکار و برای هر کاری مناسب هستند. پودل‌ها اگر از نظر جسمی و ذهنی تحریک نشوند، می‌توانند مخرب شوند.
خلق‌وخوی پودل‌ها فراتر از هوش آن‌ها بوده و حیواناتی سرزنده، وفادار، ورزشکار و دوستانه هستند. کسانی که می‌توانند نیازهای سگ خود را برآورده کنند، یک همراه دوست‌داشتنی، باهوش، آموزش‌پذیر و وفادار پیدا می‌کنند.
سایز پودل
پودل چهار اندازه دارد: اسباب‌بازی، مینیاتوری، متوسط و استاندارد. اینها نژادهای مختلف نیستند، فقط اندازه‌های مختلف یک سگ هستند.
پودل اسباب‌بازی تا 25 سانتی‌متر و حدود 2.5 تا 4 کیلوگرم وزن دارد. نژاد پودل مینیاتوری 28 تا 38 سانتی‌متر قد و 6.5 تا 7.5 کیلوگرم وزن دارد.
سگ پودل متوسط 35.5 تا 45.5 سانتی‌متر قد دارد. پودل استاندارد 38 سانتی‌متر است. وزن نرها 20 تا 32 کیلوگرم و وزن ماده‌ها 20 تا 27 کیلوگرم است.
شخصیت نژاد سگ پودل
چهار کلمه‌ای که علاقه‌مندان به پودل معمولاً برای توصیف شخصیت این نژاد استفاده می‌کنند عبارت‌اند از: باهوش، دوست‌داشتنی، وفادار، و شیطان.
نگرش باوقارانه‌ای که توصیف آن سخت است؛ اما به‌راحتی در این نژاد سگ قابل‌تشخیص است. علی‌رغم ظاهر سلطنتی‌اش، پودل بازی‌های زیادی را دوست دارد. او همیشه برای هر بازی آماده است.
همچنین به مردم علاقه زیادی دارد و مشتاق جلب رضایت است. این را با هوش افسانه‌ای او ترکیب کنید پس الان می‌دانید که سگی خواهید داشت که بسیار قابل‌آموزش است.
یک پودل خوب که آداب سگ داری را به او آموزش داده‌اند، روحیه آرامی دارد، به‌خصوص اگر به طور منظم ورزش کند تا انرژی طبیعی خود را بسوزاند.
یکی از ویژگی‌های بارز پودل هوش اوست. اغلب گفته می‌شود که او دارای هوشی شبیه انسان است، زیرکی شگفت‌انگیز که صاحبانش را شگفت‌زده می‌کند.
البته زندگی با سگ‌های باهوش ممکن است دشوار باشد. آن‌ها سریع یاد می‌گیرند، عادات خوب و بد و همه چیز را به‌خاطر می‌آورند.
تغذیه پودل
مقدار توصیه شده روزانه: استاندارد، 1.5 تا 3 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا، به دو وعده تقسیم می‌شود. مینیاتور، 3/4 تا 1 فنجان؛ اسباب‌بازی، 1/4 تا 1/2 فنجان.
همه ما می‌دانیم اینکه سگ بالغ شما چقدر غذا می‌خورد به اندازه، سن، هیکل، متابولیسم و سطح فعالیت او بستگی دارد. کیفیت غذای سگی که خریداری می‌کنید نیز تفاوت دارد.
مانند هر نژاد دیگری، سگ پودل اگر بیش از حد غذا بخورد، وزن خود را افزایش می‌دهد، که می‌تواند باعث مشکلات مفصلی و سایر مشکلات سلامتی شود.
رسیدگی به نژاد سگ پودل
پودل نژادی است که ریزش ندارد و انتخاب خوبی برای افراد مبتلا به آلرژی است. بسیاری از افراد آلرژیک می‌توانند سگ پودل را بدون هیچ واکنشی نگهداری کنند. این کت در رنگ‌های مختلفی وجود دارد که عبارت‌اند از:
- آبی
- مشکی
- سفید
- خاکستری
- نقره‌ای
- قهوه‌ای
- کرم
موهای او مجعد، سیمی و متراکم هستند و این بافت منحصربه‌فرد را می‌توان کوتاه و مرتب کرد. حتی می‌توان تراشید و به اشکال مختلف دست‌کاری کرد.
برای تمیز کردن کت زمانی که پودل شما کوتاه است، باید هر سه تا شش هفته یکبار او را مسواک بزنید، حمام کنید و کوتاه نمایید. گاهی اوقات بیشتر، تا کت تمیز، کوتاه و بدون گره خوردن بماند.
بسیاری از پودل‌ها چشم‌های گریان دارند که به دلیل موهای زیر چشم آن‌ها است. هر چه کت سگ شما سبک‌تر باشد، لکه‌های اشک بیشتر به چشم می‌آید.
برای کاهش لکه، اطراف چشم و صورت را هر روز با دستمال مرطوب حیوان خانگی بدون الکل یا دستمال شستشوی مرطوب شده با آب گرم پاک کنید.
تمیز کردن گوش
حتماً هر هفته گوش‌های پودل خود را از نظر کثیفی، قرمزی یا بوی بدی که می‌تواند نشان‌دهنده عفونت باشد، چک کنید، سپس آن‌ها را هر هفته با پنبه‌ای آغشته به گوش‌پاک‌کن ملایم و متعادل با pH پاک کنید تا از بروز مشکل جلوگیری نمایید.
نژادهایی با گوش‌های افتاده مستعد عفونت گوش هستند؛ زیرا مجرای گوش تاریک و مرطوب می‌ماند. همچنین، مو در کانال گوش پودل رشد می‌کند. گاهی اوقات، این مو نیاز به کندن دارد و گوش سگ باید تمیز شود.
رسیدگی به دندان و ناخن
حداقل دو یا سه بار در هفته دندان‌های پودل خود را مسواک بزنید تا رسوب تارتار و باکتری‌هایی که درون آن کمین کرده‌اند از بین برود. اگر می‌خواهید از بیماری لثه و بوی بد دهان جلوگیری کنید، مسواک زدن روزانه بهتر است.
اگر سگ شما به طور طبیعی ناخن‌ها را فرسوده نمی‌کند، ماهی یک یا دو بار کوتاه کنید. ناخن‌های کوتاه و مرتب، پاها را در وضعیت خوبی نگه می‌دارند.
بیماری‌های مختلف نژاد سگ پودل
پودل‌ها به‌طورکلی سالم هستند، اما مانند همه نژادها، مستعد ابتلا به برخی شرایط سلامتی خواهند بود. همه پودل‌ها به یک یا همه این بیماری‌ها مبتلا نمی‌شوند، اما اگر از این نژاد نگهداری می‌کنید، مهم است که از آن‌ها آگاه باشید.
بیماری آدیسون
به‌عنوان هیپوآدرنوکورتیکیسم شناخته می‌شود، این وضعیت بسیار جدی ناشی از تولید ناکافی هورمون‌های آدرنال توسط غده آدرنال است.
بیشتر سگ‌های مبتلا به بیماری آدیسون استفراغ می‌کنند، اشتهای ضعیفی دارند و بی‌حال هستند. ازآنجایی‌که این علائم مبهم هستند و ممکن است با شرایط دیگر اشتباه گرفته شوند.
علائم شدیدتر زمانی رخ می‌دهد که سگ استرس داشته باشد یا زمانی که سطح پتاسیم به‌اندازه‌ای بالا می‌رود که در عملکرد قلب اختلال ایجاد می‌کند و باعث شوک شدید و مرگ می‌شود. اگر حیوان خانگی شما مشکوک به آدیسون باشد، دامپزشک ممکن است یک سری آزمایشات را برای تأیید تشخیص انجام دهد.
اتساع معده – ولولوس
معمولاً نفخ نامیده می‌شود، این مشکل یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است که سگ‌های بزرگ و قفسه سینه مانند پودل‌ها را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. به‌خصوص اگر آن‌ها:
- یک وعده‌غذایی بزرگ در روز تغذیه شوند.
- سریع غذا بخورند.
- بعد از غذا حجم زیادی آب بنوشند.
- بعد از غذا خوردن به‌شدت ورزش نمایند.
نفخ زمانی اتفاق می‌افتد که معده با گاز یا هوا منبسط شده و سپس می‌پیچد. سگ قادر به آروغ زدن یا استفراغ برای خلاص شدن از شر هوای اضافی معده نیست و بازگشت طبیعی خون به قلب با مشکل مواجه می‌شود.
فشارخون پایین می‌آید و سگ دچار شوک می‌شود. بدون مراقبت فوری پزشکی، سگ می‌تواند بمیرد. اگر سگ شما شکم منبسط شده دارد و بزاق بیش از حد ترشح می‌کند به نفخ شک کنید.
او همچنین ممکن است بی‌قرار، افسرده، بی‌حال و ضعیف با ضربان قلب سریع باشد. مهم است که سگ خود را دراسرع‌وقت نزد دامپزشک ببرید.
بیماری کوشینگ (هیپرآدرنوکورتیکیسم)
این بیماری زمانی رخ می‌دهد که بدن کورتیزول بیش از حد تولید کند. بیماری کوشینگ می‌تواند به دلیل عدم تعادل هیپوفیز یا غده فوق‌کلیوی باشد، یا زمانی که سگ دارای کورتیزول بیش از حد ناشی از شرایط دیگر است، رخ دهد.
علائم شایع این بیماری نوشیدن بیش از حد و ادرار است. اگر پودل شما این دو علامت را نشان داد، آن را نزد دامپزشک ببرید. درمان‌هایی برای کمک به این بیماری وجود دارد، جراحی و دارو هستند.
صرع
یکی از علل شایع تشنج در همه انواع پودل، صرع ایدیوپاتیک است. اغلب ارثی است و می‌تواند باعث تشنج خفیف یا شدید شود. تشنج ممکن است با رفتار غیرمعمول، مانند دویدن دیوانه‌وار به‌گونه‌ای که در حال تعقیب، تلوتلو خوردن، یا پنهان شدن است، نشان داده شود.
تماشای تشنج‌ها ترسناک است، اما پیش‌آگاهی طولانی‌مدت برای سگ‌های مبتلا به صرع ایدیوپاتیک به‌طورکلی بسیار خوب است.
مهم است به یاد داشته باشید که تشنج می‌تواند به دلیل بسیاری از چیزهای دیگر به جز صرع ایدیوپاتیک به وجود آید، مانند:
- اختلالات متابولیک
- بیماری‌های عفونی
- تومورها
- قرار گرفتن در معرض سموم
- آسیب‌های شدید سر
دیسپلازی هیپ
زمانی که حفره مفصل ران به‌خوبی شکل نگرفته باشد یا رباط‌ها به‌اندازه کافی شل شده باشند تا به توپ استخوان ران (فمور) اجازه دهند بخشی از راه خارج از حفره ران بلغزد، به آن دیسپلاستیک می‌گویند.
دیسپلازی هیپ سگ ارثی است و گاهی اوقات عوامل محیطی نقش زیادی در ایجاد آن دارند. باگذشت زمان، انحطاط مفصل می‌تواند باعث آرتریت، درد و حتی لنگش شود.
اضافه‌وزن، ورزش بیش از حد یا طولانی‌مدت قبل از بلوغ، سرعت رشد سریع و رژیم‌های غذایی پر کالری یا مکمل می‌تواند در ایجاد دیسپلازی هیپ سگ نقش داشته باشد. مراقبت‌های دامپزشکی شامل مکمل‌های غذایی، داروها و در برخی موارد جراحی را شامل می‌شود.
کم‌کاری تیروئید
این بیماری ناشی از کم‌کاری غده تیروئید است. تصور می‌شود که مسبب شرایطی مانند صرع، ریزش مو، چاقی، بی‌حالی، هایپرپیگمانتاسیون، پیودرما و سایر بیماری‌های پوستی باشد.
بیماری Legg-Perthes
این یک بیماری دیگر است که مفصل ران را درگیر می‌کند. بسیاری از نژادهای اسباب‌بازی مستعد ابتلا به این بیماری هستند. هنگامی که پودل شما Legg-Perthes دارد، خون‌رسانی به سر استخوان ران (استخوان بزرگ ساق پا) کاهش می‌یابد و سر استخوان ران که به لگن متصل می‌شود شروع به ازهم‌پاشیدگی می‌کند.
معمولاً اولین علائم لگ پرتز، لنگیدن و آتروفی عضله ساق پا، زمانی رخ می‌دهد که توله‌سگ‌ها 4 تا 6 ماهه باشند. این عارضه را می‌توان با جراحی برای بریدن استخوان ران بیمار به‌گونه‌ای که دیگر به لگن متصل نشود، اصلاح کرد. بافت اسکار حاصل از جراحی یک مفصل کاذب ایجاد می‌کند و توله‌سگ معمولاً بدون درد است.
لوکساسیون کشکک زانو
در واقع لوکساسیون به معنای دررفتگی یک قسمت آناتومیک به‌عنوان استخوان در مفصل است. لوکساسیون کشکک زمانی است که مفصل زانو اغلب پای عقبی به داخل و خارج از جای خود می‌لغزد و باعث درد می‌شود. این مشکل می‌تواند فلج‌کننده باشد، اما بسیاری از سگ‌ها با این وضعیت زندگی نسبتاً عادی دارند.
آتروفی پیش‌رونده شبکیه (PRA)
PRA خانواده‌ای از بیماری‌های چشمی است که شامل زوال تدریجی شبکیه می‌شود. در اوایل بیماری، سگ‌های مبتلا شب کور می‌شوند.
با پیشرفت بیماری، در طول روز بینایی خود را از دست می‌دهند. بسیاری از سگ‌های آسیب‌دیده تا زمانی که محیط اطراف یکسان باشد، به‌خوبی با کاهش دید خود سازگار می‌شوند.
اسپینال بیفیدا
می‌توان گفت اسپینال بیفیدا در سگ‌ها یک نقص مادرزادی است که در آن مهره‌ها یعنی همان استخوان‌های ستون فقرات به طور کامل روی طناب نخاعی بسته نمی‌شوند.
این بیماری می‌تواند نخاع را در معرض آسیب قرار دهد و منجر به درجات مختلفی از مشکلات عصبی در پاها، مثانه و کنترل روده شود.
آدنیت سباسه (SA)
SA یک مشکل جدی در پودل‌ها، به‌ویژه استانداردها است. تقریباً 50 درصد از پودل‌های استاندارد ناقل یا مبتلا هستند. تشخیص این بیماری ژنتیکی دشوار است و اغلب با کم‌کاری تیروئید، آلرژی یا سایر شرایط اشتباه گرفته می‌شود.
هنگامی که سگی به SA مبتلا می‌شود، غدد چربی پوست به دلایل نامعلومی ملتهب می‌شوند و در نهایت از بین می‌روند. این غدد به طور معمول سبوم تولید می‌کنند، ترشح چربی که به جلوگیری از خشک شدن پوست کمک می‌کند.
معمولاً اولین‌بار زمانی که سگ در سن 1 تا 5 سالگی است متوجه می شوید. سگ‌های مبتلا به طور معمول دارای پوست خشک و پوسته پوسته با ریزش مو در بالای سر، گردن و پشت هستند.
سگ‌هایی که به‌شدت آسیب‌دیده‌اند می‌توانند پوست ضخیم، بوی نامطبوع و عفونت‌های پوستی ثانویه داشته باشند. اگرچه این مشکل در درجه اول بر زیبایی تأثیر دارد، اما می‌تواند برای سگ ناراحت‌کننده باشد.
بیماری فون ویلبراند
این اختلال خونی ارثی در توانایی لخته شدن خون اختلال ایجاد می‌کند. علامت اصلی خونریزی بیش از حد پس از جراحت یا جراحی است.
سایر علائم شامل خونریزی از بینی، خونریزی لثه یا خونریزی در معده یا روده است. هیچ درمانی وجود ندارد و تزریق خون از خون سگ‌های معمولی در حال حاضر تنها راه درمان است.
تحقیقات برای درمان‌های جدید از جمله دارو در حال انجام است. بیشتر سگ‌های مبتلا به بیماری فون ویلبراند می‌توانند زندگی عادی داشته باشند.
