پاواروتی کیست؟ (زندگی خواننده تنور)

لوچیانو پاواروتی، کسی که به‌خاطر هنرنمایی‌های بزرگ در زندگی‌اش شناخته می‌شود و به گسترش محبوبیت اپرا در سراسر جهان کمک کرد. اولین‌بار در تئاتر رجیو امیلیا در سال 1961 با نقش‌آفرینی در نقش رودولفو در فیلم La Boheme اولین‌بار در تئاتر اپرایی ظاهر شد. او سپس اولین حضور بین‌المللی خود را در سالن اپرای سلطنتی لندن در سال 1963 انجام داد و دو سال بعد، اولین حضور آمریکایی‌اش را در تولید لوسیا دی لامرمور اثر دونیزتی در میامی انجام داد.

پاواروتی در ادامه کارش تبدیل به یک ستاره اپرا بسیار محبوب و شناخته شده در سطح بین‌المللی شد و به دلیل ضبط‌ها و حضورهای تلویزیونی خود طرف‌داران زیادی به دست آورد.

بیوگرافی پاواروتی

لوچیانو پاواروتی، در 12 اکتبر 1935 در حومه مودنا در شمال مرکزی ایتالیا متولد شد. پسر یک نانوا و خواننده آماتور، در یک آپارتمان دو اتاقه زندگی می‌کردند. در سال 1943، جنگ جهانی دوم او را مجبور به زندگی در یک اتاق مجردی اجاره‌ای در حومه شهر کرد.

در حدود 9 سالگی، او به همراه پدرش در یک گروه کر کوچک کلیسای محلی شروع به خواندن کرد. او همچنین خوانندگی را نزد دوست دوران کودکی خود Mirella Freni آموخت که بعداً یک سوپرانوی ستاره شد.

پاواروتی در 20 سالگی با یک گروه کر از زادگاهش به یک مسابقه بین‌المللی موسیقی در ولز سفر کرد. این گروه مقام اول را کسب کرد.

ازدواج پاواروتی

این تنور معروف دو بار ازدواج کرده است. ازدواج اول او با آدوآ ورونی بود که در سال 1961 بود و دومین ازدواج با نیکولتا مانتووانی بود که در سال 2003 صورت گرفت، او سه سال پس از پایان ازدواج اولش، ازدواج کرد.

لوسیانو پاواروتی دارای چهار فرزند است. سه دختر به نام‌های جولیانا، لورنزا و کریستینا پاواروتی از ازدواج اول و یک دختر به نام آلیس پاواروتی از ازدواج دومش.

پاواروتی همچنین صاحب یک پسر به نام ریکاردو شد که برادر دوقلوی آلیس بود. متأسفانه، ریکاردو در بدو تولد درگذشت و پاواروتی و خانواده‌اش را با اندوهی عمیق رها کرد.

او در زمان مرگ ریکاردو گفت: هر بار که زندگی موانع سختی بر سر راه من قرار داده است، ایمان من همیشه به من کمک کرده است. اما در مواجهه با مرگ یک پسر، بزرگ‌ترین درد، حتی ایمان نمی‌تواند به احساس ناامیدی کمک کند.

فعالیت‌های بشردوستانه پاواروتی

در طول جنگ بوسنی، پاواروتی و بونو کمک‌های بشردوستانه جمع‌آوری کردند. این خواننده مشهور اپرا همچنین با شاهزاده فقید دیانا برای جمع‌آوری پول برای کمک به ممنوعیت مین‌های زمینی در سراسر جهان همکاری کرد.

در سال 2005، پاواروتی آزادی شهر لندن را خواست و جایزه صلیب سرخ را برای خدمات مختلف به بشریت دریافت کرد. پاوروتی نسون دورما را در آخرین اجرای مهم خود در افتتاحیه المپیک زمستانی در تورین ایتالیا در فوریه 2006 برای کارهای خیرخواهانه اجرا کرد.

اولین اپراتیو

پاواروتی شغل معلمی در مدرسه را رها کرد تا زندگی خود را وقف خوانندگی کند. او در مسابقه بین‌المللی در تئاتر رجیو امیلیا در سال 1961 برنده شد و اولین‌بار در 29 آوریل در نقش رودولفو در فیلم لا بوهم در اپرا بازی کرد.

او اولین حضور بین‌المللی خود را در سال 1963 انجام داد، زمانی که به جای تنور جوزپه دی استفانو در نقش تنور بازی کرد. پاواروتی سپس در تور لاسکالا اروپا (1963-1964) شرکت کرد.

اولین حضور آمریکایی او در فوریه 1965، در تولید لوسیا دیلامرمور اثر دونیزتی در میامی بود که، همکاری افسانه‌ای خود را با سوپرانوی استرالیایی جوان ساترلند آغاز کرد.

با ساترلند بود که پاواروتی در سال 1972 کاونت گاردن لندن و اپرای متروپولیتن نیویورک را با تولید درخشان یکی از آثار موردعلاقه دونیزتی، La Fille du Regiment، از بین برد.

صدا و اجرای پاواروتی بسیار به سبک قدرتمند تنور سنتی ایتالیایی بود. او به‌سرعت در سطح بین‌المللی به‌عنوان یک مجری کنسرت شناخته شد و به دلیل ضبط‌های زیاد و حضورهای تلویزیونی‌اش، طرف‌داران زیادی به دست آورد. در سال 1982، پاواروتی در فیلم بله جورجیو ظاهر شد. در همان سال، او یک جلد از زندگینامه خود را منتشر کرد.

همکاری‌های پاواروتی

شرکت پاواروتی در سه تنور با پلاسیدو دومینگو و خوزه کارراس یک کار بسیار موفقیت‌آمیز بود و به‌واسطه رساندن موسیقی کلاسیک به توده‌ها در سطحی که قبلاً دیده نشده بود، اعتبار داشته است.

او علاوه بر اجرا با گروه، صحنه را با چندین ستاره راک، از جمله ایرک کلاپتون و بونو، رهبر گروه U2 و با ستارگان پاپ مانند سلین دیون و اسپایس گرلز به اشتراک گذاشت.
چرا پاواروتی از دستمال استفاده می‌کرد؟

پاواروتی زمانی که از او خواسته شد در رسیتال‌ها و کنسرت‌ها اجرا کند، دستمالی به همراه داشت تا به او کاری برای انجام دادن دستانش بدهد و دستانش ثابت نمانند.

در اوایل دهه 1970، شهرت و جایگاه پاواروتی به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تنورهای جهان، تقاضای تنور برای اجرای منظم کنسرت‌ها و رسیتال ها را ایجاد کرد.

او احساس ناخوشایندی داشت، زیرا نمی‌دانست چگونه خود را نشان دهد و دستانش را در زمانی که نقش شخصیتی را در صحنه اپرا بازی نمی‌کرد، بگیرد.

قدم گذاشتن روی صحنه با دستمال بزرگ سفید امضای خود چیزی برای نگه‌داشتن او به او داد و باعث شد تا آن‌قدر احساس راحتی و آرامش کند تا روی ارائه یک اجرای خارق‌العاده تمرکز کند.

درگذشت پاواروتی

او درحالی‌که در جولای 2006 برای تور خداحافظی خود در 40 شهر آماده می‌شد، در بیمارستانی در نیویورک تحت عمل جراحی اضطراری قرار گرفت تا تومور پانکراس را از بین ببرد.

تنور دو هفته دیگر در اوت 2007 در بیمارستانی در زادگاهش مودنا ایتالیا تحت درمان قرار گرفت. او دو هفته قبل از مرگش با حضور متخصصان سرطان در خانه خود به سر می‌برد.

لوچیانو پاواروتی در 6 سپتامبر 2007 بر اثر نارسایی کلیه در خانه اش در مودنا، ایتالیا، پیش خانواده‌اش درگذشت. او با پدر و مادرش در آرامگاه خانوادگی در گورستان Montale Rangone در نزدیکی مودنا آرام گرفت.

مراسم تشییع‌جنازه او یک رویداد بین‌المللی بود که مشاهیر و بیش از پنجاه‌هزار دوستدار موسیقی از سراسر جهان در آن شرکت کردند.