خواص درمانی آویشن [عوارض آن را جدی بگیرید]

خواص درمانی آویشن چیست؟ آیا از فواید درمانی این گیاه که معمولا در آشپزخانه خود به عنوان ادویه استفاده می‌کنید، خبر دارید؟ آیا با تاریخچه و انواع آن آشنا هستید؟ در این قسمت از مجله جوان ایرانی می‌خواهیم به بررسی خواص درمانی آویشن، یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین گیاهان داروئی و خوراکی بپردازیم و بیشتر با این گیاه و مزایا و کاربردهایی که دارد، آشنا شویم.

آویشن چیست؟

آویشن که با نام Thymus نیز شناخته می‌شود، یک گیاه گلدار از خانواده نعناعیان است و بومی جنوب اروپا بوده و نیز در سراسر جهان رشد داده می‌شود. این گیاه همچنین بومی مدیترانه و کشورهای همسایه آن، شمال آفریقا و بخش‌هایی از آسیا است. در آفریقا، این گیاه در مصر، مراکش ، الجزایر، تونس، لیبی، کامرون، نیجریه و آفریقای جنوبی کشت شده است. مردم قرن‌هاست که از آویشن به عنوان طعم دهنده، گیاه آشپزی و داروهای گیاهی استفاده می‌کنند. این گیاه به عنوان تزریق برای درمان سرفه، دیابت و عفونت‌های سرماخوردگی و قفسه سینه مفید است و به صورت شربت برای ناراحتی‌های گوارشی استفاده می‌شود.

همچنین برای گلودرد تسکین دهنده است؛ زیرا آویشن دارای خواص ضد عفونی کننده، آنتی بیوتیکی و ضد قارچی است. تصور می‌شود که این ماده دارای خواص مختلفی از جمله قابض بودن، ضد هلمینت (یک نوع عفونت)، مهار کننده، ضد عفونی کننده و مقوی است. گزارش شده است که خواص درمانی آویشن  شامل موارد مختلفی است. در موارد مختلفی از جمله عفونت‌ها و مشکلات مختلف روده مانند کرم قلابدار، آسکاریدها، باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی، قارچ‌ها و مخمرها و همچنین کاندیدا آلبیکنس (یک نوع قارچ و مخمر است که موجب مشکلات و عفونت‌های برفکی در قسمت دهان و واژینیت می‌شود) بسیار مفید است. ماده فعال آن، تیمول، در برابر انتروباکتری‌ها و باکتری‌های کوکی فعال گزارش شده است.

از دیگر خواص درمانی آویشن اختصاص داده شده به این گیاه می‌توان به بهبود عملکرد کبد اشاره کرد. اثرات مثبت آن شامل موارد از جمله محرک اشتها، درمان لوله‌های غضروفی، عفونت‌های برونش و ادرار و درمان حنجره و التهاب است. گزارش شده است که آویشن روی پوست نیش و گزیدگی، عصب، دردهای روماتیسمی و تسکیل آنها موفق بوده است و این موارد را از خواص درمانی آویشن می‌توان ثبت کرد. این روغن می‌تواند به عنوان یک ماده مالشی برای درد مفاصل یا دردهای روماتیسمی استفاده کرد و همچنین می‌تواند در درمان پای ورزشکاران (Tinea pedis) استفاده شود. در ادامه این مقاله با ما باشید تا بیشتر راجع به خواص درمانی آویشن و این گیاه صحبت کنیم.

آویشن بهتر است در مکانی گرم و آفتابی با خاک زهکشی خوب کشت شود. به طور کلی در بهار کاشته می‌شود و پس از آن به صورت چند ساله رشد می‌کند. می‌توان از طریق بذر، قلمه یا تقسیم قسمت‌های ریشه دار گیاه آن را تکثیر کرد. خشکی را به خوبی تحمل می‌کند. این گیاه می‌تواند یخ‌های عمیقی ببرد و به صورت وحشی در ارتفاعات کوهستانی رشد می‌کند. در دامنه‌های خشک به خوبی رشد می‌کند و با قلمه تکثیر می‌شود. می‌توان آن را بعد از گلدهی هرس کرد تا از چوب شدن جلوگیری شود.

تاریخچه‌ای از گیاه آویشن

آویشن، گیاهی از گیاهان معطر و همیشه سبز است که از کاربردهای آن می‌توان به مواردی همچون آشپزی‌، کاربردهای دارویی و زینتی اشاره نمود و گونه‌ای که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای اهداف آشپزی استفاده می شود Thymus vulgaris است. در مورد تاریخچه این گیاه باید در ابتدا گفت، آویشن وحشی در شام رشد می‌کند ، جایی که احتمال می‌رود اولین بار در آنجا کشت شده است. مصریان باستان از آویشن برای مومیایی کردن استفاده می‌کردند. از سوی دیگر، یونانیان باستان از آن در حمام خود استفاده می‌کردند و آن را به عنوان بخور در معابد خود می‌سوزاندند و معتقد بودند که این کار می‌تواند برای آنها منبع شجاعتی را فراهم کند. تصور می‌شود که گسترش آویشن در سراسر اروپا به خاطر رومی‌ها بوده است؛ زیرا آنها به خاطر یکی از خواص درمانی آویشن، از آن برای تصفیه اتاق خود و “دادن طعم معطر به پنیر و لیکور” استفاده می‌کردند.

همچنین گفته می‌شود که آنها این گیاه را برای افراد مختلفی جهت درمان مالیخولیا یا خجالتی پیشنهاد می‌کردند. ارتش روم آویشن را هنگام تسخیر این سرزمین به جزایر بریتانیا معرفی کرد. بقراط، که در حدود 460 قبل از میلاد تا 370 قبل از میلاد زندگی می‌کرد و امروزه به عنوان “پدر طب غربی” شناخته می‌شود، آویشن را برای بیماری‌ها و شرایط نامناسب تنفسی توصیه می‌کند. مردم آویشن را در باغ‌ها پرورش می‌دادند و آن را در حومه شهر جمع آوری می‌کردند. هنگامی که مرگ سیاه در دهه 1340 اروپا را در فرا گرفت‌، مردم برای محافظت از خود، آویشن را در لباس‌های خود می‌پوشیدند. تحقیقات علمی از این استفاده خاص پشتیبانی نمی‌کند، اما نشان داده است که این ماده، دارای طیف وسیعی از خواص درمانی آویشن است که افراد در زمان کنونی نیز می‌توانند از آن استفاده مفید کنند.

در قرون وسطی اروپا، این گیاه زیر بالش‌ها قرار می‌گرفت تا به خواب کمک کند و به نوعی کابوس‌ها را دفع کند. در این دوره، زنان اغلب به شوالیه‌ها و رزمندگان هدایایی می‌دادند که شامل برگ‌های آویشن بود؛ زیرا در کنار خواص درمانی آویشن، اعتقاد بر این بود که برای حامل آن گیاه، شجاعت به همراه می‌آورد. آویشن همچنین به عنوان بخور استفاده می‌شد و در هنگام تشییع جنازه روی تابوت‌ها گذاشته می‌شد؛ زیرا قرار بود به زندگی بعدی آنها اطمینان دهد.

کاربردها و ویژگی‌های آویشن

در دوران اخیر، گیاهان دارویی به دلیل خواص دارویی موثر و مزایای درمانی مورد توجه جهانی قرار گرفته‌اند. ترکیبات شیمیایی متعددی که از گیاهان دارویی مختلف استخراج شده‌اند، دارای خواص بیولوژیکی متعددی هستند. از جمله کاربردهای گیاه آویشن می‌توان به موارد مختلفی اشاره کرد، مثلا آویشن یک گیاه گلدار با بوی معطر است که به طور گسترده‌ای در طب رایج، افزودنی‌های غذایی و داروهای گیاهی استفاده می‌شود. از جمله موارد بسیار مهمی که باید در ویژگی‌ها و کاربردهای آویشن به آن اشاره کرد، خواص درمانی آویشن است که دارای پتانسیل درمانی امیدوارکننده‌ای برای درمان انواع بیماری‌ها است. اسانس استخراج شده از این ماده، که حاوی مقدار زیادی فلاونوئید است، دارای کاربردهای آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی است. در نتیجه، می‌توان از آن به عنوان منبع خوبی در توسعه آنتی اکسیدان‌ها و آنتی بیوتیک‌های طبیعی جدید استفاده کرد. در مورد کاربردهای اسانس این گیاه با توجه به خواص درمانی آویشن می‌توان گفت:

• سرفه کردن: برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف آویشن از طریق دهان، به تنهایی یا همراه با سایر گیاهان، سرفه را در افراد مبتلا به برونشیت، عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی یا سرماخوردگی معمولی کاهش می‌دهد.
• از دیگر خواص درمانی آویشن می‌توان به مقابله با بیماری‌هایی مانند بیماری آلزایمر که در تفکر (زوال عقل) اختلال ایجاد می‌کند، اشاره کرد.
• ریزش موی (alopecia areata).
• تورم (التهاب) مجاری هوایی اصلی در ریه (برونشیت).
• یک اختلال مهارت حرکتی که با ناهنجاری (اختلال هماهنگی رشد یا DCD) مشخص می‌شود
• تحریک اشتها
• آرتروز
• بوی بد دهان
• قولنج
• اسهال
• عفونت گوش
• جلوگیری از خیس شدن بستر
• مشکلات پوستی
• گلو درد
• تورم (التهاب) ریه‌ها و دهان
• تورم (التهاب) لوزه‌ها
• تورم (التهاب) جعبه صدا (حنجره)
• سیاه سرفه
• و …

خواص آویشن چیست؟

با اینکه ممکن است این گیاه را بسیار در آشپزی استفاده کرده باشید و احتمالاً آن را از مجموعه ادویه خود می‌شناسید، اما آیا از خواص درمانی آویشن آگاه هستید؟ دامنه استفاده از این گیاه بسیار چشمگیر است و بیش از 400 زیرگونه دارد. همانطور که گفتیم، مصریان باستان از آن در مومیایی کردن خود استفاده می‌کردند، در حالی که یونانیان باستان آن را برای بخور و … به کار می‌گرفتند. با توجه به طعم متمایز این گیاه برای غذا، آویشن تا به امروز جزء اصلی آشپزی باقی مانده است. اما آویشن نیز به دلیل دارا بودن خواص دارویی مانند کمک به درمان آکنه و فشار خون بالا شهرت زیادی پیدا کرده است. در ادامه با ما باشید تا به معرفی خواص درمانی آویشن بپردازیم:

۱) مقابله با آکنه از خواص درمانی آویشن

اگر از خرید و استفاده از داروهای آکنه بدون نسخه برای رفع مشکلات پوستی خود خسته شده اید و نیاز دارید تا یک راهکار جدید را امتحان کنید، لازم است با آویشن آشنا شویم. این گیاه به دلیل خواص ضد باکتریایی‌اش مشهور است و ممکن است در آینده این ماده را به عنوان یک محصول مراقبت پوستی به خاطر خاصیت ضد آکنه آن بخرید.

هنگامی که آویشن برای روزها یا هفته در الکل غوطه ور می‌شود، به محلول معروفی به نام تنتور یا tincture تبدیل می‌شود. محققان در انگلستان تأثیر تنتور آویشن بر آکنه را آزمایش کرده‌اند. تنتور را می‌توان مخلوطی از آب و الکل و یا آب و سرکه است که می‌تواند در ترکیب با گیاهان دارویی مورد استفاده قرار گیرد. این ماده معمولا با خیس کردن پوست و میوه برگ به صورت خشک و یا تازه، در طول چندهفته در ترکیب با الکل یا سرکه ایجاد می‌شوند. تنتورها به عنوان یکی از مواد و داروهای سنتی، سالیان سال است که وجود داشته و به کار می‌روند. برگ‌های آویشن می‌تواند با الکل استخراج شده تا تنتور ایجاد شود، که شامل تعدادی از ترکیبات فعال بیولوژیکی است. این ماده شامل مواد شیمیایی به نام تیمول و کارواکول، دو جزء محلول در روغن با ارزش دارویی هستند.

در تحقیقی که روی تنتور این گیاه به عنوان یکی از محصولات اصلی با خواص درمانی آویشن انجام شد، یافته‌ها چشمگیری بدست آمد. این داروی گیاهی طبیعی بهتر از محصولات ضد آکنه که شامل بنزوئیل پراکسید هستند، با جوش‌ها مبارزه می‌کند. شما می‌توانید با استعمال آن در طول زمان، تجربه کنید که آیا این درمان آکنه برای شما هم جواب می‌دهد یا خیر.

۲) مبارزه با اضطراب

اعتقاد بر این است که آویشن اثرات ضد اضطرابی (کاهنده اضطراب) را اعمال می‌کند، این مورد از خواص درمانی آویشن، توسط مطالعه‌ای در سال 2014 در مجله بیماری‌های حاد پشتیبانی شده است. بر اساس تحقیقات انجام شده، موش‌هایی که دوز آویشن را به میزان 20 میلی گرم بر کیلوگرم در هنگام انجام آزمایش دریافت کرده‌اند، استرس کمتری را در مقابل دیگر موش‌هایی که این مقدار را دریافت نکرده بودند، از خود نشان دادند. این که آیا با استنشاق روغن آویشن نیز همین اتفاق می‌افتد هنوز مشخص نشده است، بنابراین تحقیقات بیشتر انسانی در مورد این خواص درمانی آویشن نیاز است.

اعتقاد بر این است که آویشن اشتها را تحریک می‌کند، التهاب را مهار می‌کند، عملکرد سیستم ایمنی را تقویت می‌کند و حشرات را دفع می‌کند. برخی از این ادعاها با تحقیقات بهتر از سایرین تأیید می‌شوند.

مانند بسیاری از داروهای گیاهی، شواهد کافی برای اثرات دارویی آویشن ضعیف است. با این حال، شرایط خاصی وجود دارد که آویشن یا روغن آن می‌تواند برای خواص درمانی آویشن، نوید قطعی را نشان دهد. از دیگر فواید و مزایای درمانی آویشن می‌توان گفت:

۳) درماتیت آتوپیک

بر اساس مطالعه سال 2018 در Immunopharmacology International، استفاده از آویشن بر روی پوست افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک واکنش فیزیولوژیکی مستقیم دارد. آویشن علاوه بر مهار ترکیبات التهابی موسوم به سیتوکین (دسته‌ای از پروتئین‌های مولکولی که در آب محلول هستند و در پاسخ به تحریک ترشح می‌شوند، است)، به کوچک شدن لایه‌های متورم پوستی و اپیدرمی پوست که مختص درماتیت است، کمک می‌کند.

علاوه بر این، آویشن قادر است از عفونت‌های ثانویه ناشی از باکتری Staphyloccocus aureus جلوگیری کند. این عارضه بسیار شایع زمانی رخ می‌دهد که بافت‌های متورم به استافیلوکوکوس اورئوس (یک نوع باکتری) اجازه می‌دهند از سطح پوست حرکت کرده و مخازنی در زیر آن ایجاد کنند. به گفته محققان، اثرات ضد التهابی و ضد باکتری آویشن ممکن است در مدیریت درماتیت مزمن آتوپیک نقش داشته باشد.

۴) درمان سرفه کردن

آویشن از دیرباز به عنوان یک درمان خانگی برای سرفه، برونشیت و سایر بیماری‌های تنفسی استفاده می‌شده است. گاهی اوقات به صورت خوراکی برای درمان عفونت قفسه سینه یا استنشاق در باز شدن مجاری تنفسی مصرف می‌شود. برخی شواهد بالینی حاکی از وجود این اثرات دارد. بر اساس مطالعه سال 2013 در یک مجله تنفسی اروپا، آویشن بر گیرنده‌های زبان، دهان، گلو و مجاری بینی به گونه‌ای عمل می‌کند که می‌تواند سرفه را سرکوب کند.

در این مطالعه 18 داوطلب شرکت کردند که هریک در معرض محرک سرفه بودند. پس از استفاده از اسپری بینی آویشن، آنها چندین آزمایش را برای ارزیابی میل به سرفه، تعداد سرفه‌های تجربه شده و آستانه‌ای که باعث ایجاد سرفه می‌شود، انجام دادند. در حالی که اسپری بینی هیچ تاثیری بر آستانه سرفه (نقطه‌ای که در آن سرفه در پاسخ به محرک‌ها ایجاد می‌شود) نداشت، تعداد و شدت سرفه‌ها و همچنین میل کلی به سرفه را به میزان قابل توجهی کاهش داد. کاربران گزارش دادند که اسپری دارای اثر خنک کننده دلپذیری است.

۵) از بین رفتن عفونت های روده‌ای

مورد مهمی از خواص درمانی آویشن، آن است که از آن برای رفع عفونت‌های روده‌ای استفاده می‌شود. در لوله‌های آزمایش نشان داده شده است که این ماده، یک باکتری روده‌ای خاص مرتبط با بیماری روده را خنثی می‌کند.

در مطالعه‌ای در سال 2017 در مجله علمی گزارشات، جوجه‌هایی که با باکتری عامل بیماری Clostridium perfringens تلقیح شده بودند، از ترکیبی از اسانس‌های حاوی 25٪ آویشن و 25٪ کارواکرول (فنل قوی دیگر موجود در آویشن) تغذیه شدند. پس از 21 روز، پرندگان تحت درمان نسبت به پرندگان درمان نشده، به لطف خواص درمانی آویشن، شواهد بسیار کمتری از وجود باکتری در روده خود داشتند. آنها همچنین ضایعات و مرگ‌های مرتبط با C. perfringens کمتری داشتند. تحقیقات بیشتری لازم است تا مشخص شود آیا ممکن است همین تأثیر در سایر انواع باکتری کلستریدیوم در انسان رخ دهد.

۶) درمان گرفتگی‌های قاعدگی

آویشن از دیرباز به دلیل خواص ضد درد و ضد اسپاسم خود شناخته شده است. شواهد پشتیبان این ادعاها اغلب ترکیبی با دیگر مواد هستند‌، اما یافته‌های امیدوارکننده‌ای در رابطه با این مورد از خواص درمانی آویشن، وجود دارد.

در تحقیقی که در مجله Research in Medical Sciences در سال 2012 منتشر شد، محققان به 120 دانشجوی دختر مکمل آویشن (چهار بار در روز) یا ایبوپروفن (سه بار در روز) برای درمان دردهای قاعدگی دادند. پس از دو ماه درمان، هر دو گروه از زنان میزان تسکین مشابهی را گزارش کردند. این نشان می‌دهد که آویشن ممکن است جایگزین مناسبی برای ایبوپروفن با عوارض جانبی بسیار کمتر باشد.

۷) رفع برفک دهان

روغن آویشن مخلوط با آب مدت‌هاست که به عنوان دارویی برای بوی بد دهان و پیشگیری از التهاب و بیماری‌های لثه مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین شواهدی وجود دارد که می‌تواند بیان کند که خواص درمانی آویشن، برفک دهان را درمان می‌کند که می‌تواند شامل یک عفونت شایع ناشی از قارچ های کاندیدا آلبیکنس.

بر اساس مطالعه‌ای که در سال 2015 در BMC مکمل و طب جایگزین انجام شد، آ.یشم توانست رشد C. albicans و دیگر سویه‌های کاندیدا را در یک لوله آزمایش مهار کند. محققان معتقدند آویشن تولید ارگوسترول را مهار می‌کند، ماده‌ای شبیه کلسترول که برای رشد قارچ مورد نیاز است. آویشن در ترکیب با داروی ضد قارچ نیستاتین، توانست 87.4 درصد از تمام سویه‌های مورد نظر را ریشه‌کن کند.

برای اینکه با خواص مهم زنجبیل و دارچین آشنا شوید، این مقاله را مطالعه کنید:

خواص زنجبیل

لیستی از خواص درمانی آویشن

آویشن وقتی در مقادیر معمولی غذا مصرف شود، احتمالاً ایمن است. آویشن هنگامی که به عنوان دارو برای مدت زمان کوتاهی مصرف می‌شود، معمولا ایمن است. البته در برخی افراد می‌تواند باعث ناراحتی دستگاه گوارش شود. روغن آویشن هنگام استفاده روی پوست معمولا ایمن است. در برخی افراد، استفاده از روغن روی پوست می‌تواند باعث تحریک شود. اما اطلاعات کافی برای دانستن اینکه آیا مصرف روغن آویشن در دوزهای دارویی بی‌خطر است یا خیر وجود ندارد. از دیگر مواردی که می‌توان برای خواص درمانی آویشن بیان کرد، بایستی گفت:

آویشن برای کاهش فشار خون

گونه ای از آویشن است که در پاکستان و افغانستان یافت می‌شود، می‌تواند برای کاهش فشار خون مناسب باشد. این نوع آویشن به نام Thymus linearis Benth نام دارد. یک منبع معتبر در مطالعه دریافت که عصاره آن می‌تواند ضربان قلب موش‌های صحرایی با فشار خون بالا را کاهش دهد و همچنین می‌تواند کلسترول آنها را کاهش دهد. یک راه مطمئن برای استفاده از آویشن برای کاهش ضربان قلب، جایگزینی آن با نمک در غذاهای افراد است.

آویشن برای تقویت ایمنی بدن

دریافت همه ویتامین‌های مورد نیاز بدن هر روز می‌تواند چالش برانگیز باشد. خوشبختانه آویشن سرشار از ویتامین C است و همچنین منبع خوبی از ویتامین A است. اگر احساس سرماخوردگی می کنید، آویشن می‌تواند به سلامت شما کمک کند. یکی دیگر از فواید آویشن برای سلامتی این است که این گیاه، منبع خوبی از مس، فیبر، آهن و منگنز است.

آویشن برای ضدعفونی کردن

کپک یک آلاینده رایج و در عین حال بالقوه خطرناک است که می‌تواند در خانه شما کمین کند. پس از شناسایی آن، اقدامات لازم را برای خلاص شدن از شر آن برای همیشه را انجام دهید. برای این کار می‌توانید از خواص درمانی آویشن استفاده کنید. روغن آویشن می‌تواند راه‌حلی برای غلظت‌های پایین باشد.

اسانس آویشن و خود آویشن دارای خواص قارچ کش بسیاری هستند. منابع معتبر تحقیقاتی پیشنهاد می‌کند که می‌توان از آن به عنوان ضدعفونی کننده در خانه‌هایی که غلظت کپک کم است استفاده کرد.

آویشن برای از بین بردن آفات

از جمله خواص درمانی آویشن می‌توان به مقابله آفات در آن اشاره کرد. همچنین جزء بسیاری از آفت کش‌ها – در فضای باز و داخلی – است و معمولاً برای هدف قرار دادن باکتری‌ها و ویروس‌ها، موش‌ها و سایر آفات جانوری استفاده می‌شود.

یک مطالعه اخیر نشان می‌دهد که عصاره آویشن می‌تواند پشه‌ها را دفع کند‌، اما پرورش آن در باغ کافی نیست. برای به دست آوردن بهترین نتایج مبارزه با آفات، برگ‌های آویشن را بین دستان خود بمالید تا اسانس آن آزاد شود. همچنین می‌توانید با مخلوط کردن چهار قطره روغن آویشن با هر قاشق چایخوری روغن زیتون یا مخلوط کردن پنج قطره به ازای هر 2 اونس آب، دفع کننده خانگی را با توجه به خواص درمانی آویشن، تهیه کنید.

آویشن برای ایجاد بوی خوب

لازم است بداندی که محصولات ارگانیک و طبیعی مراقبت از پوست که اکنون می‌توانید آنها را در اکثر خرده فروشی‌ها یافت کنید، بسیاری از آنها حاوی آویشن هستند. به دلیل خواص ضد عفونی کننده و ضد قارچی، این گیاه می‌تواند یک ماده رایج در دهانشویه باشد. آویشن همچنین یک ماده محبوب در دئودورانت‌های طبیعی است.

آویشن برای تقویت روحیه شما

اسانس آویشن به دلیل دارا بودن ماده فعال کارواکرول، اغلب برای اهداف معطر و درمانی استفاده می‌شود. در تحقیقی در سال 2013، نشان داده شد که کارواکرول بر عملکرد نورون‌ها به نحوی تأثیر می‌گذارد که احساس بهزیستی افراد را افزایش می‌دهد. بنابراین اگر به طور مرتب از آویشن یا روغن آویشن استفاده می‌کنید، ممکن است بر احساسات و خلق و خوی شما تأثیر مثبت بگذارد.

آویشن برای پخت یک غذای خوب

آویشن یک ماده فوق العاده است که در غذاهای سراسر جهان، به ویژه در فرانسه، ایتالیا و در غذاهایی که در دریای مدیترانه است، استفاده می‌شود. آویشن یک عنصر اصلی در سس پستو است که می‌توانید از آن به عنوان چاشنی استفاده کنید یا به ماکارونی یا برنج اضافه کنید و در کنار خواص درمانی آویشن از آن استفاده نمایید.

هنگام تهیه گوشت یا مرغ می‌توان از برگ‌های تازه یا شاخه‌های کامل آن استفاده کرد. آویشن نیز یک گیاه کاملا مناسب و عالی برای استفاده در ماهی است. از دیگر مواردی که در آنها از این گیا استفاده می‌شود، می‌توان به ماکارونی و پنیر سبوس دار با قارچ و آویشن اشاره کرد که می‌تواند راهی عالی برای افزودن مقداری آویشن به رژیم غذایی شما است.

سایر خواص درمانی آویشن

رایج ترین گونه آویشن نوع Thymus vulgaris است. طیف گسترده‌ای از محصولات آویشن برای خرید آنلاین در دسترس هستند که می‌توانید در فروشگاه‌های بهداشتی یا مواد غذایی آنها را مشاهده کنید. از دیگر موارد و خواص درمانی آویشن می‌توان گفت:

رفع عفونت های باکتریایی ناشی از غذا

تیمی در مرکز مطالعات علوم دامی و دامپزشکی پرتغال فعالیت ضد میکروبی اسانس‌های استخراج شده از طیف وسیعی از گیاهان معطر، از جمله روغن آویشن را مورد مطالعه قرار دادند. آنها گزارش دادند که روغن آویشن، حتی در غلظت‌های پایین، به عنوان یک نگهدارنده طبیعی محصولات غذایی در برابر چندین باکتری رایج ناشی از غذا که باعث بیماری انسان می‌شوند، عامل قدرتمند مقابله کننده است.

در یک مطالعه در لهستان، روغن آویشن و روغن اسطوخودوس آزمایش شد و آنها مشاهده کردند که روغن آویشن در برابر سویه‌های مقاوم باکتری‌های استافیلوکوک، انتروکوک، اشریشیا و سودوموناس موثر است.

مقابله با سرطان روده بزرگ

یک مطالعه معتبر که در لیسبون پرتغال انجام شد، نشان داد که عصاره آویشن mastic می‌تواند افراد را در برابر سرطان روده بزرگ محافظت کند.

سرطان پستان

محققان در ترکیه به بررسی تأثیر آویشن وحشی بر فعالیت سرطان پستان و نحوه تأثیر آن بر آپوپتوز یا مرگ سلولی و رویدادهای مرتبط با ژن در سلول های سرطانی پستان پرداختند. آنها دریافتند که آویشن وحشی باعث مرگ سلولی در سلول های سرطانی سینه می شود.

افزایش پایداری روغن های پخت و پز

اکسیداسیون لیپیدها یک مشکل جدی در هنگام پردازش و ذخیره مواد غذایی است. این مشکل می‌تواند باعث از بین رفتن کیفیت، ثبات، ایمنی و ارزش غذایی مواد غذایی شود. دانشمندان ورشو، لهستان، بررسی کردند که آیا عصاره آویشن ‌می‌تواند پایداری روغن آفتابگردان را در دماهای مختلف افزایش دهد یا خیر. آنها پیشنهاد می‌کنند که آویشن ممکن است یک آنتی اکسیدان قوی برای تثبیت روغن آفتابگردان باشد.

مشکلات شایع پوستی

مشکلات پوستی در سراسر جهان شایع است. در برخی از کشورها، داروهای گیاهی از داروهای مه هستند. تیمی در دانشگاه آدیس آبابا، اتیوپی، یک منبع معتبر را برای ارزیابی مزایای درمانی کرم عصاره بابونه 10 درصد و کرم ضد قارچ اسانس آویشن 3 درصد برای ضایعات شبیه اگزما انجام دادند.

آنها خاطرنشان کردند که شفای کامل در 66.5 درصد افرادی که با کرم قارچی حاوی اسانس آویشن درمان شده بودند، رخ داد، در حالی که این رقم، در حدود 28.5 درصد برای افرادی بود که از دارونما استفاده می‌کردند. نتایج مربوط به کرم بابونه شبیه به دارونما بود.

محققان نتیجه می گیرند:

“یک کرم اسانس آویشن 3 درصد می‌تواند فرصتی نسبتاً مقرون به صرفه و آسان برای درمان و بهبود موارد خفیف تا متوسط ​​عفونت‌های قارچی باشد.”

عوارض احتمالی

در کنار خواص درمانی آویشن، این ماده که معمولاً برای پخت و پز استفاده می‌شود، در صورت استفاده در مقادیر معمولی مواد غذایی بی‌خطر تلقی می‌شود. همچنین استفاده کرد. با این حال، مصرف بیش از حد آویشن ممکن است باعث ناراحتی معده، گرفتگی، سردرد و سرگیجه شود.

بر خلاف اکثر روغن‌های اساسی، روغن آویشن را می‌توان به صورت خوراکی مصرف کرد، البته این کار بایستی در مقادیر محدود انجام شود؛ چراکه این ماده، روغن غلیظ است، ممکن است عوارض جانبی شناخته شده را بیشتر تقویت کند. اگر بیش از حد از روغن آویشن استفاده شود، افت غیرطبیعی فشار خون رخ می‌دهد.

توجه کنید که در کنار خواص درمانی آویشن، حساسیت به روغن آویشن نیز شایع است، به ویژه در افرادی که به گیاهان خانواده نعناع (از جمله پونه کوهی، اسطوخودوس و مریم گلی) حساس هستند. در صورت مصرف، آلرژی می‌تواند با اسهال، تهوع و استفراغ ظاهر شود. هنگامی که روی پوست اعمال می‌شود، ممکن است درماتیت تماسی آلرژیک ایجاد شود.

در دوران بارداری باید از روغن آویشن یا مکمل‌ها اجتناب شود. آویشن دارای اثرات شبه استروژن است که می‌تواند بر قاعدگی تأثیر بگذارد و خطر سقط جنین را افزایش دهد. استفاده از آویشن در آشپزی چنین خطری ندارد. ایمنی روغن آویشن و مکمل‌های آویشن در کودکان ثابت نشده است.

جمع بندی نهایی

در یک جمع‌بندی نهایی بایستی گفت خواص درمانی آویشن شامل موارد مختلفی است. این گیاه در فصل‌های تابستان و بهار مناسب کشت است. آویشن یک گیاه در بین 350 گونه از گیاهان چند ساله و بوته‌های همیشه سبز در خانواده نعناعیان (Lamiaceae) است. اگرچه بیشتر در منطقه مدیترانه و خاورمیانه یافت می‌شوند، اما از غرب اروپا تا شمال آفریقا و شرق تا ژاپن نیز دیده می‌شوند. آویشن معمولاً برای اهداف زینتی، به عنوان یک گیاه آشپزی و روغن آویشن، که در عطرها و ضدعفونی کننده‌ها استفاده می‌شود، پرورش داده می‌شود. در بین گیاه‌داران نیز محبوب است؛ زیرا این روغن حاوی تیمول، فنلی با خواص دارویی مهم است. آویشن گیاهی ایده آل برای کشت گلدان است.

این گیاهان محبوب همیشه سبز، گیاهان کوچک ساقه سیمی هستند. آنها دارای برگ‌های ریز و اغلب کدر هستند که یک حصیر متراکم را تشکیل می‌دهند. گل‌های ریز آن در رنگ‌های صورتی و بنفش و گاهی سفید، از اواخر بهار تا اواسط تابستان ظاهر می‌شود. با اینکه گل‌های آن ریز هستند، این گیاهان معمولا در تعداد زیادی تولید می‌شوند و می توانند بسیار نمایان باشند.

بهتر است آویشن در موقعیتی در معرض آفتاب کامل یا محلی نیمه آفتاب با خاک تا حدودی ریگ‌دار که برای حفظ رطوبت با گیاخاک غنی شده است، رشد کند. مقاومت این گیاه در گونه‌های مختلف، متفاوت است، اما اکثر آنها در برابر یخبندان متوسط ​​مقاومت می‌کنند. اگر در داخل خانه این ماده را پرورش می‌دهید، مطمئن شوید که گیاه در یک نقطه روشن قرار گرفته است. در این حالت، می‌توانید است از بذر استفاده کنید، اما فرم‌های انتخاب شده باید به صورت رویشی، معمولاً از قلمه‌های کوچک یا قسمت‌های خود لایه‌ای تکثیر شوند.

اگر می‌خواهید گیاهی کمی متفاوت با آویشن معمولی داشته باشید، در ادامه چند نوع از انواع آویشن‌ها برای شما معرفی شده است:

• آویشن لیمو طلایی (Thymus x citriodorus ‘Aureus‘): این آویشن علاوه بر کیفیت نعناع، دارای بوی لیمو واقعی است و دارای برگ‌های طلایی و متنوع می‌باشد.
• آویشن پشمی (Thymus pseudolanuginosus): این نوع گیاه بسیار نرم و پهن است، این گونه بویی ندارد؛ بنابراین برای پخت و پز استفاده نمی‌شود. به زیبایی در باغ‌های صخره‌ای رشد می‌کند و می‌تواند در شکاف‌های حیاط پرورش داده شود.
• زیره سیاه آویشن (Thymus herba-barona): این گونه‌ای کم رشد از گیاهان آویشن است، دارای گل‌های صورتی کم رنگ و بوی زعفران است.
• آویشن خزنده (Thymus praecox): همانطور که از نام آن پیداست، این گونه مانند یک حصیر کم رشد می‌کند و فقط دو تا سه اینچ قد دارد و دارای گل‌های صورتی، سرخابی، بنفش کم‌رنگ یا سفید است. اغلب از آن به عنوان پوشش گیاهی استفاده می‌شود.