نمرود کیست؟ (سرگذشت پادشاه بابل)

آیا پادشاه جبار و ستمگر به نام نمرود را می‌شناسید؟ به‌نظرتان نمرود کیست؟ نمرود، پادشاه بابل در زمان حضرت ابراهیم (ع) بود.

اگرچه در قرآن نام او به‌صراحت ذکر نشده، اما در سوره‌های بقره و انبیا به او اشاره شده است. او در کشورش آیین بت‌پرستی را رواج داده بود و طبق تفسیرهایی که بیان شده نمرود اولین شخصی بود که خود را خدا معرفی کرد.

کشتار نوزادان در دوران نمرود

یکی از اقداماتی که در دوران حکومت نمرود صورت گرفت، کشتار نوزادان بود. پیش‌بینی کاهنان و منجمان بر اساس محاسباتشان نشان می‌داد در زمان خاصی پسری به نام ابراهیم در بابل متولد خواهد شد که با بت‌پرستی مبارزه خواهد کرد و حکومت نمرود را به اتمام می‌رساند.

بنابراین، نمرود اعلام کرد که از این به بعد هر نوزاد پسری که به دنیا آید باید کشته شود. برخی گزارش‌ها حکایت از این دارند که نمرود در طی چهل سال، هفت هزار نوزاد را به دلیل ترس از احتمال اینکه یکی از آن‌ها ابراهیم باشد، به قتل رساند.

اما حضرت ابراهیم به طور پنهانی به دنیا آمد. زمانی که مادرش در حال زایمان بود، مخفیانه از شهر خارج شده و در داخل یک غار زایمان کرد. سپس درب غار را پوشاند و به شهر بازگشت. او هر روز به غار می‌رفت تا از فرزندش مراقبت کند.

دعوت به توحید

نمرود که بت‌پرستی را در سرزمینش پراکنده کرده بود، با دعوت ابراهیم (ع) به توحید مخالفت کرد. در منطقه‌ای که نمرود حکومت می‌کرد، بت‌های طلا و گران‌بهایی وجود داشتند.

او علاوه بر این که به بت‌ها ایمان داشت، خود را خدا و صاحب زمین می‌دانست. در آن زمان ابراهیم با روش‌های مختلف مردم را به تک خدایی و پرستش خدای یگانه دعوت می‌کرد.

برج بابل

برخی منابع می‌گویند که پادشاه بابل برای پیدا کردن خداوند و درگیری با او، با استفاده از عقاب‌ها به آسمان سفر کرد و ناامید به زمین بازگشت.

به دستور او، برجی ساخته شد که به آسمان می‌رسید و به نام برج بابل شناخته می‌شود. در نهایت، نمرود به‌وسیله یک پشه که به فرمان خدا به سرش نفوذ کرده بود و مغزش را می‌خورد، از دنیا رفت.

البته، این داستان‌ها معمولاً با نگاه‌های مختلفی بیان می‌شوند. اینجا چند تغییر در متن انجام دادم:

مجادله بین نمرود و ابراهیم

بعد از اینکه ابراهیم (ع) بت‌ها را دور از دید بقیه، شکست، نمرود دستور داد او را بیاورند. ابراهیم (ع) برای اثبات وجود خدای یگانه و رد ادعای خدایی نمرود با او مناظره کرد.

این مناظره به‌صورت علنی برگزار شد و در آیه ۲۵۸ سوره بقره اشاره‌ای به آن شده است. در این جلسه، ابراهیم (ع) اظهار کرد: خدای من می‌تواند راه شما را بگرداند، زیرا او می‌تواند خورشید را از مشرق برون آورده و آن را در مغرب مهیا سازد.

نمرود از این اتفاق وحشت‌زده شد؛ زیرا خودش توانایی انجام این امر را نداشت. قرآن نیز از واکنش نمرود درباره این موقعیت خاص استفاده کرده است.

آتش مجازات

بعد از شکست نمرود در مناظره با ابراهیم (ع) در حضور ساکنان بابل، تصمیم گرفته شد که به دلیل شکست و توهین ابراهیم به خدایانشان، او را با آتش مجازات کنند.

به همین دلیل نمرود دستور داد مکانی آماده کنند و از مردم خواست هیزم برای آتش جمع کنند. ساکنان بابل مدت زمان زیادی را صرف جمع‌آوری هیزم کردند.

این کار در آن زمان به حدی مهم شده بود که برخی زنان نذر کردند که هیزم را برای سوختن ابراهیم فراهم کنند، درصورتی‌که مشکلاتشان حل شود یا بیمارشان بهبود یابد.

بعد از اینکه هیزم‌ها را آتش زدند، هیچ‌کس نمی‌توانست نزدیک آتش برود تا ابراهیم (ع) را بفرستند، بنابراین او را با یک منجنیق به داخل آتش پرتاب کردند. اما به دستور خدا، آتش برای ابراهیم سرد و بی آسیب شد.

چند روز بعد، نمرود از محل آتش که همچنان شعله‌ور بود، گذشت. او با تعجب دید که ابراهیم (ع) درون آتش نشسته و سالم است. برای اطمینان از اوضاع ابراهیم، دستور ساخت برجی داد تا از بالای آن بتواند وضعیت آتش را مشاهده کند.

وقتی که از سلامتی ابراهیم اطمینان پیدا کرد، به او گفت: خدای تو بزرگ است که تو را از این آتش حفظ کرده است. آیا می‌توانی از آتش بیرون بیایی؟

ابراهیم پاسخ داد: بله، می‌توانم.

نمرود مجدد سؤال کرد: اگر در آتش بمانی، به تو آسیبی می‌رسد؟

ابراهیم پاسخ داد: نه. پس از اینکه نمرود از او خواست تا از آتش بیرون بیاید، او درحالی‌که آتش همچنان شعله‌ور بود، بیرون آمد.

ماجرای قربانی کردن چهارهزار گاو در زمان نمرود

پس از اینکه نمرود شاهد معجزه سرد شدن آتش از طرف خدای یکتا به دست ابراهیم (ع) شد، تصمیم گرفت ابراهیم را آزاد کرده و چهارهزار گاو را به‌عنوان قربانی برای خدا بکشد.

ابراهیم (ع) قربانی را پذیرفت؛ اما بدون اینکه به خدای یکتا ایمان آورد و از ادعای نمرود به خدایی بپرهیزد، این قربانی کردن را نامعتبر دانست. نمرود همچنین بدون پذیرش یکتاپرستی، به قربانی کردن ادامه داد.

در منابع تاریخی ذکر شده که نمرود برای جستجوی خدای ابراهیم و جنگ با او، از عقاب‌هایی که آموزش داده بود و با بستن صندوقی به پاهایشان، به آسمان پرواز کرد.

اما از ترس از ارتفاع و عدم یافتن خدا در آسمان، او به زمین بازگشت. محل پرواز نمرود به‌عنوان بیت‌المقدس و محل نزولش به جبل الدخان یاد شده است.

داستانی دیگر می‌گوید که نمرود برای رسیدن به آسمان و مبارزه با خدا، برجی بلند ساخت که ارتفاع آن به آسمان می‌رسید. این برج مشهور به نام برج بابل است که بعداً به دستور خدا منهدم شد.

برخی مفسران آیه ۲۶ سوره نحل را در ارتباط با این داستان دانسته‌اند. طبق این آیه، خداوند بنای کافرانی که توطئه می‌کردند را از ریشه نابود کرد و سقف آن را بر سرشان خراب نمود.

حمله پشه‌ها به سپاه نمرود

سرنوشت نمرود نشانگر یک روایت مهیب و تأثیرگذار است. پس از تلاش ناکام برای یافتن خداوند در آسمان، فرشته‌ای به‌صورت انسان نزد نمرود آمد و او را به یکتاپرستی دعوت کرد. اما نمرود، به خود و آیینش بسیار افتخار می‌کرد.

فرشته به او فرصتی داد تا سپاه خود را جمع کند. اما پس از سه روز، به دستور خداوند، پشه‌ها آمدند و سپاه نمرود را هلاک کردند. سپاهیان وی هر چند بزرگ و قوی بودند، اما مقابل قدرت پشه‌ها نیرویی برای مقاومت نداشتند.

پس از شکست سپاه، فرشته دوباره نزد نمرود آمد و او را برای ایمان آوردن به خدا راهنمایی کرد، اما نمرود همچنان از قبول یکتاپرستی واکنش نشان داد.

خداوند برای هلاکت نمرود، یک پشه را مأمور کرد. این پشه وارد سر نمرود شد و شروع به خوردن مغز سرش کرد. درد و شکنجة ناشی از این حادثه برای نمرود بسیار شدید بود و این درد تا زمان مرگش ادامه داشت.