همراهی هارون با حضرت موسی (ع) چیست؟

إِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ (۱۰)  قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ(۱۱) قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ (۱۲) وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ(۱۳) وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ (۱۴) قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ (۱۵)

 

‌و [یاد کن] آنگاه که پروردگارت موسى را ندا داد که به سوى گروه ستمکاران درآى.

‌[یعنى به سوى] قوم فرعون [برو و به آنها بگو:] آیا [از خشم خدا] پروا نمی‌کنند؟

‌[موسى] گفت: پروردگارا، همانا من مى‌ترسم از اینکه [مرا] تکذیب کنند.

‌و سینه ام تنگ شود و زبانم [آن طور که باید] گویا نشود، پس [فرشته وحى را] به سوى هارون بفرست. [تا در امر رسالت با من شریک شود]

‌و [ همچنین] براى فرعونیان علیه من جُرمى است که مى‌ترسم [به خاطر آن] مرا بکشند.

‌[خدا] فرمود: هرگز چنین نیست، پس هر دو (موسى و هارون) با معجزاتِ ما [به سوى فرعونیان] بروید [و از چیزى نترسید]؛ زیرا قطعاً ما همراه شما [بوده و] شنونده [گفتگوى شما] هستیم.