زیستگاه چیست؟ علت اصلی از بین رفتن آن چیست؟
انواع زیستگاه‌های طبیعی + تخریب آنها
زیستگاه چیست؟ یک زیستگاه از چه قسمت‌هایی تشکیل شده است؟ انواع زیستگاه کدام‌اند؟ به چه زیستگاه‌هایی زیستگاه طبیعی گفته می‌شود؟ تغییر زیستگاهها چه پیامدهای نامطلوبی در پی دارد؟ همه این سؤالات باعث شده است که شما امروز به دنبال مفهوم زیستگاه باشید. به همین دلیل ما سعی کردیم مقاله‌ای کامل و مفید در اختیار شما قرار دهیم تا به پاسخ تمام سؤالات خود دست پیدا کنید.
به‌طورکلی مکانی که یک موجود زنده در آن زندگی می‌کند به‌عنوان زیستگاه شناخته می‌شود. خود این کلمه از یک کلمه لاتین به معنای “سکونت دارد” آمده است. به‌عنوان‌مثال، رودخانه آمازون از میان جنگل‌های آمازون می‌گذرد. زیستگاه اصلی سمور غول‌پیکر که گاهی «گرگ رودخانه» نامیده می‌شود، خود رودخانه است. گاهی سمور غول‌پیکر در زمین باتلاقی کنار رودخانه استراحت می‌کند. مرداب نمونه دیگری از یک زیستگاه است – زیرا مکانی است که آن موجود زنده در آن زندگی می‌کند. زیستگاهها از عوامل فیزیکی، منابع و سایر موجودات زنده تشکیل شده‌اند که یک‌گونه برای زنده‌ماندن باید با آنها تعامل داشته باشد. خاک، رطوبت و دما برخی از ویژگی‌های فیزیکی یک زیستگاه هستند که روی ارگانیسم‌هایی که می‌توانند در آنجا زندگی کنند، تأثیر می‌گذارند.
انواع مختلف زیستگاه در یک محیط بزرگ وجود دارد. محیط از ویژگی‌های غیرزنده (مانند سنگ) و موجودات زنده (مانند کرکس) در یک اکوسیستم تشکیل شده است. ممکن است در یک زیستگاه یا محیط بزرگ‌تر میکروسکوپ‌های زیادی وجود داشته باشد.
بسیاری از موجودات – مانند گیاهان، حیوانات و قارچ‌ها – در یک محیط خاص با هم زندگی می‌کنند. آنها با هم یک جامعه نامیده می‌شوند. آنها در محیط خود به روش‌های بی‌شماری با یکدیگر تعامل دارند. دانشمندان جامعه‌ای از موجودات متقابل و محیط آنها را اکوسیستم می‌نامند. زنجیره‌های غذایی و شبکه‌های غذایی راه‌های ساده‌ای برای نشان‌دادن و درک نحوه تعامل موجودات مختلف در محیط خود هستند.
در این مقاله قصد داریم به مطالعه زیستگاه، انواع آن و شناخت بیشتر آنها بپردازیم. پس با این مقاله جوان ایران همراه باشید.
اجزا زیستگاه
همان‌طور که بیان شد زیستگاه مکانی است که یک موجود زنده در آن خانه خود را می‌سازد. یک زیستگاه تمام شرایط محیطی را که یک موجود زنده برای زنده‌ماندن نیاز دارد برآورده می‌کند. برای یک حیوان، این بدان معنی است که هر چیزی که برای پیداکردن و جمع‌آوری غذا، انتخاب جفت و موفقیت در تولیدمثل نیاز دارد.
برای یک گیاه، یک زیستگاه خوب باید ترکیب مناسبی از نور، هوا، آب‌وخاک را فراهم کند. به‌عنوان‌مثال، کاکتوس خاردار که برای خاک شنی، آب‌وهوای خشک و نور شدید خورشید سازگار است، در مناطق بیابانی مانند صحرای سونوران در شمال غربی مکزیک به‌خوبی رشد می‌کند. در مناطق مرطوب و خنک با مقدار زیادی هوای ابری (سایه) مانند ایالت‌های اورگان یا واشنگتن ایالات متحده رشد نمی‌کند.
می‌توان گفت بخش‌های مهم و اصلی یک زیستگاه شامل موارد زیر هستند:
- فضا
- غذا
- آب
- پناهگاه
زمانی گفته می‌شود که یک زیستگاه دارای آرایش مناسبی باشد که مقدار صحیحی از همه اینها را داشته باشد. گاهی اوقات، یک زیستگاه می‌تواند برخی از اجزای یک آرایش مناسب را برآورده کند، اما نه لزوماً همه آنها را.
فضا
مقدار فضایی که یک موجود زنده برای رشد نیاز دارد، از گونه‌ای به گونه دیگر بسیار متفاوت است. به‌عنوان‌مثال، مورچه نجار معمولی تنها به چند اینچ مربع برای کل کلنی نیاز دارد تا بتواند تونل‌ها را توسعه دهد، غذا پیدا کند و تمام فعالیت‌هایی را که برای زنده‌ماندن نیاز دارد، انجام دهد. در مقابل، کوگارها حیواناتی بسیار منزوی و سرزمینی هستند که به فضای زیادی نیاز دارند. کوگارها می‌توانند 455 کیلومترمربع زمین را برای شکار و یافتن جفت پوشش دهند. یک کوگار نمی‌تواند در همان مقدار فضایی که مورچه نجار به آن نیاز دارد زنده بماند.
گیاهان نیز به فضا نیاز دارند. درختان قرمز ساحلی، مانند درختان پارک ملی ردوود در ایالت کالیفرنیا، می‌توانند بیش از 4.5 متر قطر و 106 متر ارتفاع داشته باشند. درختی به این بزرگی فضای کافی برای رشد و شکوفایی در یک پارک یا حیاط معمولی ندارد.
فضا با برد یکسان نیست. محدوده یک حیوان بخشی از جهان است که در آن زندگی می‌کند. به‌عنوان‌مثال، علفزار، زیستگاه زرافه است، اما دامنه این حیوان در مرکز، شرق و جنوب آفریقا است.
جاذبه های گردشگری میلان که نباید از دست بدهید
غذا
دردسترس‌بودن غذا بخش مهمی از آرایش مناسب زیستگاه است. به‌عنوان‌مثال، در بخش شمالی ایالت مینه‌سوتا در ایالات متحده، خرس‌های سیاه بیشتر گیاهانی مانند شبدر، قاصدک و زغال‌اخته را می‌خورند. اگر خشکسالی بود، گیاهان کمیاب می‌شدند. حتی اگر زیستگاه همچنان دارای فضا (جنگل بزرگ)، سرپناه (غارها، کف جنگل)، آب (نهارها و دریاچه‌ها) و مقداری غذا باشد، برای خوردن کافی نخواهد بود.
غذای بیش از حد نیز می‌تواند یک زیستگاه را مختل کند. جلبک یک موجود آبزی میکروسکوپی است که غذای خود را از طریق فرایند فتوسنتز می‌سازد. مواد مغذی مانند فسفر به گسترش جلبک‌ها کمک می‌کند. هنگامی که یک زیستگاه آب شیرین افزایش شدید فسفر داشته باشد، جلبک‌ها “شکوفه می‌دهند” یا به‌سرعت تکثیر می‌شوند. جلبک‌ها نیز خیلی سریع می‌میرند و جلبک‌های پوسیده شکوفه‌های جلبکی تولید می‌کنند. شکوفه جلبک می‌تواند آب را تغییر رنگ دهد و آن را سبز، قرمز یا قهوه‌ای کند. شکوفه‌های جلبکی همچنین می‌توانند اکسیژن را از آب جذب کنند و زیستگاه موجوداتی مانند ماهی و گیاهان را از بین ببرند. مواد مغذی اضافی برای جلبک‌ها می‌تواند زنجیره غذایی زیستگاه را از بین ببرد.
آب
آب برای همه اشکال حیات ضروری است. هر زیستگاهی باید به‌نوعی منبع آب داشته باشد. برخی از موجودات به مقدار زیادی آب نیاز دارند، درحالی‌که برخی دیگر به آب بسیار کمی نیاز دارند. به‌عنوان‌مثال، شترهای درامدار به دلیل توانایی خود در حمل کالا و انسان در مسافت‌های طولانی بدون نیاز به آب زیاد شناخته شده‌اند. شترهای درومداری که یک کوهان دارند می‌توانند 161 کیلومتر را بدون نوشیدن آب طی کنند. حتی با وجود دسترسی بسیار کمی به آب در آب‌وهوای گرم و خشک، شترهای دره دار در شمال آفریقا و شبه‌جزیره عربستان آرایش مناسبی دارند.
از سوی دیگر، گربه‌سانان گیاهانی هستند که در مناطق مرطوب مانند مرداب‌ها بهترین رشد را دارند. کلنی‌های متراکم این گیاهان بلند و سیخ دار مستقیماً در گل‌ولای زیر دریاچه‌ها، سواحل نهرها و حتی حوضچه‌ها رشد می‌کنند. چیدمان مناسب زیستگاه گربه‌سانان به آب بستگی دارد. برکه‌ای را در پایین صخره‌ای پوشیده از خاک تصور کنید. اگر به‌اندازه کافی خاک شل به داخل حوضچه می‌لغزد، می‌تواند حوضچه را پر کند و آب را جذب کند و به‌اندازه کافی برای رشد گربه‌ها باقی نماند.
پناهگاه
پناهگاه یک موجود زنده از آن در برابر شکارچیان و آب‌وهوا محافظت می‌کند. همچنین فضایی برای خوردن، خوابیدن، شکار و تشکیل خانواده فراهم می‌کند. پناهگاه‌ها اشکال مختلفی دارند. به‌عنوان‌مثال، یک درخت می‌تواند زیستگاه‌های سرپناهی را برای بسیاری از موجودات مختلف فراهم کند. برای کاترپیلار، محل امن ممکن است سطح زیرین برگ باشد. برای قارچ‌ها ممکن است منطقه خنک و مرطوب نزدیک ریشه درختان باشد همچنین برای یک عقاب، ممکن است یک نشیمنگاه بلند برای ساختن لانه و مراقبت از غذا باشد.
انواع زیستگاهها
زیستگاهها بسیار متفاوت است. آنها می‌توانند بسیار بزرگ و بسیار کوچک باشند. زیستگاه‌های مختلفی وجود دارد که محل زندگی انواع مختلفی از حیوانات است. این زیستگاهها می‌تواند شامل:
- علفزار / ساوانا
- جنگل‌های بارانی
- زیستگاه قطب شمال
- بیابان‌ها
- کوه‌ها
- اقیانوس‌ها
- صخره‌های مرجانی
زیستگاه‌های طبیعی
زیستگاه طبیعی یک منطقه اکولوژیکی یا محیطی است که در آن یک‌گونه خاص زندگی می‌کند. این مکانی در طبیعت است که گونه‌های گیاهی یا جانوری آن را خانه می‌نامند. زیستگاه‌های طبیعی، مناطق خشکی و آبی هستند که دارای شرایط محیطی خاصی و انواع گونه‌های گیاهی و جانوری هستند. این زیستگاهها به طور طبیعی وجود دارند – به این معنی که توسط انسان ایجاد نشده‌اند. زیستگاه‌های طبیعی تحت‌تأثیر خاک و سنگ‌بستر، شرایط آب و اقلیم کوچک قرار می‌گیرند. برخی از انواع زیستگاهها به‌منظور حفاظت از تنوع اکولوژیکی و زیستگاه‌های گونه‌های مختلف محافظت می‌شوند. انواع زیستگاه‌های طبیعی شامل جنگل‌ها، تالاب‌ها، دسرها و توندراهای قطبی است.
زیست بوم چیست؟ مطالعات نهم + انواع آن
زیستگاه بیابان
علی‌رغم اینکه بیابان‌ها بسیار گرم و بایر هستند، طیف گسترده‌ای از حیات جانوری دارند که این منطقه را زیستگاه خود می‌نامند، نمونه‌هایی از آنها شامل شتر، مارمولک، عقرب و برخی جوندگان مانند جر بوآ گوش دراز است. حیواناتی که در زیستگاه بیابان زندگی می‌کنند برای خنک ماندن در هوای گرم سازگار شده‌اند و بسیاری از آنها شبگرد هستند، به این معنی که فقط در شب زمانی که دما پایین‌تر است بیرون می‌آیند. دیگران حیوانات مانند شتر، سازگار شده‌اند تا آب را به بهترین نحو ممکن حفظ کنند، و آن را برای مدت طولانی ذخیره می‌کنند تا مجبور نباشند به‌دفعات آب بنوشند.
زیستگاه علفزار
صدها حیوان وجود دارند که از علفزارها به‌عنوان زیستگاه خود استفاده می‌کنند که نمونه‌هایی از آنها عبارت‌اند از ول، مول، پروانه، موش صحرایی و مورچه. به دلیل فراوانی گل‌ها، انواع مختلفی از حشرات وجود دارد که در علفزارها زندگی می‌کنند و ازآنجایی‌که گل‌ها و علف‌ها پوششی برای جوندگان کوچک ایجاد می‌کنند، شکارچیانی مانند روباه و بوزن نیز در اینجا شکار می‌کنند. علفزارهای گل‌های وحشی زیستگاه‌های مهمی هستند که می‌توان از آنها محافظت کرد، زیرا خانه‌های بسیاری از حیوانات را فراهم می‌کند و همچنین برای گرده‌افشان‌هایی مانند زنبورعسل ضروری است. علفزارهای بزرگ نیز برای حیوانات بزرگ‌تر مانند گوزن غذا نیز فراهم می‌کند.
زیستگاه ساحل
به‌طورکلی ساحل محل زندگی مجموعه‌ای از حیوانات از جمله پرندگان، ماهی‌ها و دیگر موجودات دریایی است. اینها از پرندگانی مانند مرغ دریایی، پفین و پلیکان گرفته تا موجودات دریایی مانند ستاره دریایی، لمپت، خرچنگ و لاک‌پشت را شامل می‌شود. ساحل یکی از متنوع‌ترین زیستگاه‌های جهان است و در داخل آن نمونه‌های زیستگاهی بسیاری مانند صخره‌ها، سواحل صخره‌ای، تپه‌های شنی، باتلاق‌های نمکی و سواحل شنی یا گلی وجود دارد. به‌این‌ترتیب، تنوع بسیار زیادی از حیوانات مختلف در سراسر جهان وجود دارد که در زیستگاه‌های ساحلی زندگی می‌کنند.
زیستگاه اقیانوس
با پوشش بیش از 71% از سطح زمین، اقیانوس شاید بزرگ‌ترین زیستگاه روی این سیاره است و هزاران نوع مختلف از حیوانات را در خود جای داده است. اقیانوس همچنین شامل بسیاری از نمونه‌های زیستگاهی دیگر مانند صخره‌های مرجانی، ترانشه‌های دریای عمیق، جنگل‌های کلپ، علفزارهای دریایی، حرا و مصب رودخانه است. برخی از برجسته‌ترین حیواناتی که در زیستگاه اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند، نهنگ‌ها، کوسه‌ها، ماهی کاد، ماهی مرکب، اختاپوس و بسیاری از انواع ماهی‌ها هستند. اقیانوس نه‌تنها یکی از بزرگ‌ترین زیستگاه‌های روی زمین است، بلکه یکی از متنوع‌ترین زیستگاهها نیز هست و این حیوانات زنجیره غذایی پیچیده‌ای را تشکیل می‌دهند.
زیستگاه آب شیرین
زیستگاه‌های آب شیرین شامل دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، تالاب‌ها و برکه‌ها می‌باشد. بسیاری از حیوانات و گیاهان در این زیستگاهها یا نزدیک آن زندگی می‌کنند. آنها برای تهیه غذا، سرپناه و مکانی برای تولیدمثل به آنها تکیه می‌کنند. دریاچه‌ها مناطق وسیعی از آب ساکن هستند. برخی از دریاچه‌های بزرگ آب شیرین در زمان خشکسالی خشک می‌شوند.
رودخانه‌ها مسیرهای جریان آب هستند. برخی از رودخانه‌های بزرگ استرالیا شامل رودخانه موری، رودخانه Derwent و رودخانه کاترین هستند. نهرها جریان‌های کوچکی از آب هستند. برکه حوض کوچکی از آب ساکن است. تالاب‌ها مناطقی هستند که گیاهان آبی زیادی مانند نیزار، علف و نیلوفر دارند. تالاب‌های آب شیرین پس از بارندگی به‌اندازه آنها افزایش می‌یابد. بسیاری از پرندگان پس از باران به تالاب‌ها نقل‌مکان می‌کنند. بیلابونگ‌ها حوضچه‌های آب کوچکی هستند که پس از باران شدید در کنار رودخانه‌ها ظاهر می‌شوند.
انواع ماهی های آکواریومی و پرطرفدار مانند ماهی آب شیرین و شور
زیستگاه جنگل
جنگل‌ها مکان‌هایی با درختان بلند و سایبان ضخیم هستند. در استرالیا سه نوع اصلی جنگل شامل جنگل‌های خشک، جنگل‌های مرطوب و جنگل‌های بارانی است. درختان جنگل‌های خشک معمولاً به‌اندازه درختان جنگل‌های بارانی و جنگل‌های مرطوب رشد نمی‌کنند. درختان به هم نزدیک نیستند، بنابراین شاخه‌های آنها اغلب روی‌هم قرار نمی‌گیرند. این بدان معنی است که نور زیادی می‌تواند به زمین برسد. علف‌ها، درختچه‌ها و پوشش‌های زمینی اغلب روی زمین در جنگل‌های خشک رشد می‌کنند.
جنگل‌های مرطوب درختان بسیار بلندی دارند و معمولاً در مناطقی که باران زیاد می‌بارد یافت می‌شوند. برگ‌های درختان به هم می‌رسند و تاج‌پوشی را تشکیل می‌دهند که کاملاً ضخیم است. این بدان معناست که وقتی در یک جنگل مرطوب ایستاده‌اید، دیدن آسمان آسان نیست.
جنگل‌های بارانی دارای درختانی با ارتفاعات مختلف هستند که نزدیک به هم رشد می‌کنند. بسیاری از درختان بلند هستند و برگ‌های آنها در بالای آن به هم می‌رسند تا یک تاج ضخیم تشکیل دهند. وقتی در یک جنگل بارانی به بالا نگاه می‌کنید، فقط می‌توانید تکه‌های کوچک آسمان را ببینید. جنگل‌های بارانی می‌توانند محیط‌های بسیار مرطوب و تاریک باشند، زیرا نور خورشید اغلب به زمین نمی‌رسد.
زیستگاه‌های غیرطبیعی
زیستگاه شهری
افراد زیادی در شهرستان‌ها و شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند. بسیاری از گیاهان و حیوانات برای زندگی با ما در باغ‌ها، ساختمان‌ها، پارک‌ها و بندرگاه‌ها سازگار شده‌اند.
باغ: برخی از مردم برای تشویق حیوانات و گیاهان به زندگی در حیات خود زیستگاه‌های خاصی ایجاد می‌کنند. حوضچه‌ها، حمام پرندگان و گیاهان بومی راه‌هایی برای جذاب‌تر کردن باغ برای حیوانات اهلی هستند.
بندرگاه‌ها: بنادر سرپناهی هستند که کشتی‌ها اغلب محموله‌های خود را بارگیری یا تخلیه می‌کنند. آنها می‌توانند مکان‌های شلوغی با کشتی‌ها، تاکسی‌های آبی و بسیاری قایق‌های دیگر باشند که در آنها تردد می‌کنند.
پارک‌ها: مکان‌های طبیعی باز در شهرها هستند. انواع مختلفی از پارک‌ها وجود دارد؛ اما همه آنها مکان‌هایی هستند که گیاهان و حیوانات در آن زندگی می‌کنند.
ساختمان‌های بلند: شهرهای بزرگ اغلب ساختمان‌های بسیار بلندی دارند. درحالی‌که این مناطق اغلب زیستگاه بومی کمی دارند، برخی از حیوانات هنوز در وسط شهر غذا و سرپناه پیدا می‌کنند. خانه‌ها برای ما فقط خانه نیستند، بلکه حیوانات و گیاهان نیز اغلب در آنها زندگی می‌کنند.
تغییر زیستگاهها
ازدست‌دادن زیستگاه، جنگل‌زدایی، تکه‌تکه‌شدن، نابودی: همه این اصطلاحات توصیف می‌کنند که چه اتفاقی می‌افتد زمانی که مکانی برای یک موجود زنده غیرقابل‌سکونت می‌شود تا در آنجا زنده بماند. جاندارانی مانند پاندا قرمز به دلیل ازدست‌دادن زیستگاه ناشی از انسان در معرض خطر هستند. جگوار، اورانگوتان و خرس‌های قطبی نمونه‌های دیگری از حیواناتی هستند که به‌سرعت با انقراض روبرو هستند، زیرا انسان‌ها در حال تخریب زیستگاه خود هستند. مناطق وسیعی از جنگل‌های بارانی آمازون در حال نابودی هستند تا راه را برای استخراج معادن، تولید روغن نخل، رشد خوراک حیوانات و قطع درختان باز کنند.
برای مثال جنگل بارانی آمازون زیستگاه بسیاری از انواع حیوانات است.
- بین 400 تا 500 قبیله بومی
- 40000 گونه گیاهی
- 1300 گونه پرنده
- 3000 نوع ماهی
- 430 گونه مختلف از پستانداران
اینها آمارگونه‌های مختلفی است که در این زیستگاه سکونت دارند. در همین حال، در اعماق تاج جنگل‌های بارانی بورنئو و سوماترا، اورانگوتان‌ها زندگی می‌کنند. مانند شامپانزه‌ها و گوریل‌ها، اورانگوتان‌ها میمون‌های بزرگی هستند که نزدیک به انسان هستند.
اورانگوتان‌های بورنئو
اورانگوتان به زبان مالایی معنای «جنگل» می‌دهد. درواقع نام آنها را به طور مشخص با زیستگاهشان مرتبط می‌کند. اورانگوتان بورن‌ها در جنگل‌های بارانی دشت و همچنین جنگل‌های باتلاقی، استوایی و کوهستانی زندگی می‌کند. آنها به زیستگاه‌هایی با تعداد زیادی درختان بلند برای زندگی و میوه‌های تازه برای خوردن نیاز دارند.
تعداد آنها در 60 سال گذشته بیش از نصف کاهش‌یافته است. آنها مانند انسان‌ها برای بزرگ کردن بچه‌هایشان سرمایه‌گذاری زیادی می‌کنند. این بدان معنی است که اورانگوتان‌ها معمولاً فقط یک بچه در هر زمان دارند – بنابراین تعداد آنها خیلی سریع افزایش نمی‌یابد.
زیستگاه آنها در 20 سال گذشته به دلیل فعالیت‌های انسانی بیش از نصف کاهش‌یافته است. اورانگوتان‌ها بیش از 500 گونه گیاهی را می‌خورند که به این معنی است که نقش مهمی در پراکندگی بذر دارند که به حفظ سلامت جنگل‌ها کمک می‌کند. این حیوانات در حال حاضر به‌شدت در معرض خطر انقراض قرار دارند.
ازدست‌دادن زیستگاهها
ازدست‌دادن زیستگاه – به دلیل تخریب، تکه‌تکه‌شدن یا تخریب زیستگاه – تهدید اصلی برای بقای حیات‌وحش در ایالات متحده است. هنگامی که یک اکوسیستم به طور چشمگیری توسط فعالیت‌های انسانی تغییر کرده است – مانند کشاورزی، اکتشاف نفت و گاز، توسعه تجاری یا انحراف آب – ممکن است دیگر نتواند غذا، آب، پوشش و مکان‌هایی را برای پرورش حیوانات و گیاهان موردنیاز حیات‌وحش فراهم کند. درواقع هر روز مکان‌های کمتری باقی می‌ماند که حیات‌وحش می‌تواند آنها را خانه بنامد.
انواع عمده ازدست‌دادن زیستگاه
تخریب زیستگاه
بولدوزر در حال هل‌دادن درختان، تصویر نمادین تخریب زیستگاه است. راه‌های دیگری که مردم به طور مستقیم زیستگاه را تخریب می‌کنند عبارت‌اند از پر کردن تالاب‌ها، لایروبی رودخانه‌ها، چمن‌زنی مزارع و قطع درختان.
تکه‌تکه‌شدن زیستگاه
بسیاری از زیستگاه‌های حیات‌وحش زمینی باقی‌مانده در ایالات متحده توسط جاده‌ها و توسعه تکه‌تکه شده است. زیستگاه گونه‌های آبزی توسط سدها و انحراف آب تکه‌تکه شده است. این قطعات زیستگاه ممکن است به‌اندازه کافی بزرگ یا به هم متصل نباشند تا از گونه‌هایی حمایت کنند که به قلمرو بزرگی نیاز دارند تا بتوانند جفت و غذا پیدا کنند. ازبین‌رفتن و تکه‌تکه‌شدن زیستگاهها، یافتن مکان‌هایی برای استراحت و تغذیه در مسیر مهاجرت برای گونه‌های مهاجر دشوار می‌کند.
تخریب زیستگاه
آلودگی، گونه‌های مهاجم، و اختلال در فرایندهای اکوسیستم (مانند تغییر شدت آتش‌سوزی در یک اکوسیستم) برخی از راه‌هایی هستند که زیستگاهها می‌توانند چنان تخریب شوند که دیگر از حیات‌وحش بومی پشتیبانی نمی‌کنند.
علل اصلی ازبین‌رفتن زیستگاه
کشاورزی
بسیاری از دلایل ازدست‌دادن زیستگاه ناشی از کشاورزی مدت‌ها پیش زمانی رخ داد که مهاجران جنگل‌ها و دشت‌ها را به زمین‌های زراعی تبدیل کردند. امروزه فشار فزاینده‌ای برای توسعه مجدد زمین‌های حفاظت شده برای محصولات غذایی و سوخت‌های زیستی با قیمت بالا وجود دارد.
تبدیل زمین برای توسعه
تبدیل زمین‌هایی که زمانی زیستگاه حیات‌وحش را به توسعه‌های مسکن، جاده‌ها، پارک‌های اداری، مراکز تجاری، پارکینگ‌ها و مکان‌های صنعتی فراهم می‌کردند، حتی در دوران بحران اقتصادی فعلی ادامه دارد.
توسعه آب
سدها و سایر انحرافات آب، آب را از بین می‌برند و قطع می‌کنند و هیدرولوژی و شیمی آب را تغییر می‌دهند (زمانی که مواد مغذی قادر به جریان‌یافتن به پایین‌دست نیستند).
آب تصفیه شده چه ویژگی هایی دارد؟
آلودگی
حیات‌وحش آب شیرین بیشتر تحت‌تأثیر آلودگی قرار می‌گیرد. آلاینده‌هایی مانند فاضلاب تصفیه نشده، زباله‌های معادن، باران‌های اسیدی، کودها و آفت‌کش‌ها در رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و تالاب‌ها متمرکز شده و در نهایت به مصب‌ها و شبکه غذایی ختم می‌شوند.
تغییر آب‌وهوا
عامل نوظهور ازبین‌رفتن زیستگاه، تغییرات آب‌وهوایی است. حیات وحشی که به دمای خنک در ارتفاعات نیاز دارند، مانند پیکای آمریکایی، ممکن است به‌زودی زیستگاه خود را تمام کنند. با افزایش سطح دریا، حیات‌وحش ساحلی ممکن است زیستگاه خود را در زیر آب بیابد.
سخن آخر
زیستگاهها یا محیط طبیعی یک گیاه، حیوان یا موجودات دیگر است. به ارگانیسم‌هایی که در آنجا زندگی می‌کنند غذا، آب، سرپناه و فضا برای زنده‌ماندن فراهم می‌کند. زیستگاهها از دو عامل زنده و غیرزنده تشکیل شده‌اند. عوامل بیوتیک موجودات زنده هستند. عوامل غیرزنده موجودات غیرزنده هستند
زیستگاهها می‌توانند در خشکی یا در آب باشند. بر اساس اقلیم‌ها یا مناطق مختلف جهان، پنج دسته مختلف از زیستگاهها وجود دارد که در آنها گیاهان، حیوانات و موجودات زنده زندگی می‌کنند. پنج دسته زیستگاه عبارت‌اند از: جنگل‌ها، علفزارها، بیابان‌ها، کوه‌ها یا مناطق قطبی و زیستگاه‌های آبی.
زیستگاه‌های زمینی می‌توانند در بیابان‌ها، کوه‌ها یا مناطق قطبی، علفزارها و جنگل‌ها وجود داشته باشند. این زیستگاهها به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فردشان برای گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری که در آنجا زندگی می‌کنند، خاص هستند. جنگل‌های بارانی ازاین‌جهت خاص هستند که به دلیل آب‌وهوای مرطوب، بیش از هر زیستگاه دیگری برای گیاهان و حیوانات خانه‌های بیشتری فراهم می‌کنند. بیابان‌ها زندگی‌هایی را پشتیبانی می‌کنند که عمدتاً بدون آب می‌توانند زندگی کنند. کوه‌ها معمولاً آب‌وهوای سردتری دارند، بنابراین فقط گیاهان و حیوانات مقاوم در آنجا زندگی می‌کنند.
زیستگاه‌های آبی شامل هر گونه زیستگاه آبی است. این زیستگاه‌های آبی می‌توانند آب شیرین یا شور باشند. برخی از گیاهان و جانوران، مانند ماهی و جلبک دریایی، به طور کامل در زیر آب زندگی می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر می‌توانند تا حدی در داخل و قسمتی خارج از آب زندگی کنند.
