ﺷﺐ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﻮد ﻳﺎد ﺗﻮ ﻣﻰ زﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن
ﺗﺎ ﻛﻪ ﻣﻰ ﭘﺮد ﺧﻮاب و ﻧﻤﻰ رود ﻓﻐﺎن
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﻮی ﻣﻮی ﺗﻮ ای ﻳﺎر ﻣﻰ ﻛﺸﻢ
ﻧﻔﺲ ﭘﺲ ﭼﺮا ﻧﻔﺲ ﺑﺮﻳﺪه ای زﻳﻦ زار
در ﻗﻔﺲ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎ را
ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻣﺮور ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﻤﻰ اﻓﺴﻮس
اﻣﺎ ﺷﺪی ﭼﻪ دور ﺳﻘﻔﻢ آﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ
ﮔﺮﻣﺶ آرزوﺳﺖ در دﻟﻢ
اﮔﺮ ﺟﺎﻳﻰ ﻫﺴﺖ ﻫﻢ ﺑﺮای اوﺳﺖ
ﺷﺐ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﻮد
ﺑﻪ ﺧﻮدم دﺷﻨﺎم ﻣﻰ دﻫﻢ
ﻛﻮﭼﻪ ﻛﻮﭼﻪ ﺷﻬﺮ را ﭘﻴﺎده راه ﻣﻰ روم
اﻳﻦ ﭼﻪ زﻧﺪﮔﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺶ ﺗﻜﺮار ﻣﻰ ﺷﻮد
روز از ﻧﻮ اﺳﺖ و روزی ام اﻧﻜﺎر ﻣﻰ ﺷﻮد
ﺷﺐ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﻮد اﺗﺎق ﻛﻮﭼﮏ ﻣﻰ ﺷﻮد
ﺑﺮ دﻟﻢ ﺗﻤﺎم ﻳﻘﻴﻦ ﻫﺎ ﺷﮏ ﻣﻰ ﺷﻮد
آه ﻣﻰ ﻛﺸﻢ ﮔﻮﻳﻰ
آواز ﻣﻰ ﺷﻮد آه آه
